Dag 19: Coldstream - Osoyoos

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Eerst even terug naar gisteravond. Laat op de avond, toen het al een tijdje donker was, kwam er namelijk nog een camper de camping op rijden. Die dacht heel stoer - zonder dat iemand achter ‘m kijkt of het goed gaat - z’n camper achteruit op z’n plaats te zitten. Alleen zag hij het paaltje met daaraan de watertoevoer en de elektra over het hoofd. Oftewel, even later was er een flinke fontein op de camping. Toch nog wat sensatie dus.
De douches gaven bij de ladies helaas geen warm water dus de dag begon al goed! Om half 10 vertrokken we van de camping. Het was nog steeds flink bewolkt, maar de regen was wel veel minder dan gisteren. We gingen eerst een stukje richting het noorden, om Vernon heen, langs Swan Lake, om via een rustigere weg, de Westside Road, naar het zuiden te gaan in plaats van via de highway 97. Een groot gedeelte van de weg van vandaag liep langs het Okanagan Lake, een enorm meer dat loopt van Vernon tot Penticton.

De eerste korte stop was bij de O’Keefe ranch. Deze ranch is één van de oudste vee ranches, gesticht in 1867 door mijnwerkers die overgingen op veeteelt. De huizen op het eerste deel op de Westside Road waren in het begin wat armoedig, maar werden steeds mooier. Op een gegeven moment kwamen we bij het La Casa viewpoint, een project van nieuwbouwvakantiehuizen à la Center Parcs. Door het nemen van deze weg ontliepen we de grote stad Kelowna en via Westbank kwamen we aan in Peachland. Hier gingen we eerst naar het Visitor Information Center waar een enthousiaste bebrilde man ons wees op een nabij gelegen waterval waar we heel goed zalmen zouden kunnen zien zwemmen. Na wederom een uitgebreide en uitstekende lunch, dit keer in een Duits Gasthaus aan het Okanagan meer, vervolgden we onze weg naar de Hardy Falls. Hier zagen we al vrij snel de Kokanee zalmen in de beek zwemmen. Via een pad met diverse bruggetjes zagen we de zalmen in kunstmatig aangelegde verhogingen (soort van trapjes) in de beek richting de waterval zwemmen. Bij de waterval aangekomen zagen we zelfs een aantal zalmen tegen de stroming de waterval op te springen.  
Aan het begin van het pad stond, wederom, een waarschuwing voor beren. Op zich zou dit ook een prima plaats voor ze zijn om de overvloedig aanwezige zalmen vanaf de kant te vangen maar helaas hebben we ook hier geen beer gezien.

Vervolgens gingen we verder zuidwaarts via de ‘97’. Bij de Visitor Information Center kregen we de mededeling dat deze weg tussen één en twee uur afgesloten zou zijn vanwege wegwerkzaamheden. We kwamen iets voor twee uur aan en stonden heel even in de file stil, alvorens langzaam op gang te komen. De weg zou om half drie weer voor een half uurtje dichtgaan maar gelukkig waren we toen al voorbij de wegopbreking. Inmiddels was de zon steeds meer gaan schijnen en moest de zonnebril zelfs opgezet worden! Via Summerland kwamen we in Penticton, een plaatsje tussen het Okanagan Lake en het Skaha Lake. De Salish indianen noemden dit plaatsje Pen-Tak-Ton: ‘een plaats om eeuwig te wonen’, omdat het klimaat het mogelijk maakte er het hele jaar te leven. We reden namelijk steeds zuidelijker, naar een, normaliter, subtropisch klimaat. In het plaatsje Oliver hebben we getankt om vervolgens via vele wijngaarden en fruitbomen in Osoyoos te eindigen, een plaatsje aan de Amerikaanse grens. Hier zijn we naar de Nk’Mip (spreek uit: Inkameep) campground gegaan om een plaatsje aan het Osoyoos meer te zoeken. Een hele mooie plek, alleen ‘wat’ winderig. En helaas geen bbq mogelijkheid dus dat werd weer binnen knutselen.