Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
Ik denk toch echt dat we 'gewoon' op een willekeurig erf stonden; kleine hint moet misschien wel de brievenbus zijn geweest aan het begin van het gravelpad. Maar alles wat voorbij kwam gereden, zat te lachen en te zwaaien. Conclusie: aardig volk hiero dus. Vanuit Sarina via Glasstree Beach gaan we richting Mackay. Daar ff water gevuld en getankt. Want we hadden besloten rechtstreeks door te rijden naar het 148 kilometer verderop gelegen Airlie Beach. Over de Bruce Highway, die parallel loopt aan het spoor. Vanuit Airlie Beach is het een eenvoudige oversteek naar de Whitsunday Islands, die hun naam kregen van kapitein Cook. Hij dacht op Pinksterzondag 1770 tussen de eilanden en de kust te zeilen, maar zat er door de internationale datumlijn een dag naast. Nou, wij zullen er wis en waarachtig op zondag zijn. De ca. 100 Whitsunday Islands worden omschreven als de prachtigste tropische paradijzen in Queensland. Ze worden omzoomd door koraal en de meeste zijn onbewoond. Whitehaven Beach op Whitsunday Island, het grootste eiland, staat bekend als een van de mooiste stranden van het Great Barrier Reef. De plaatjes in de boeken zijn veelbelovend. En de borden langs de weg beloven ook 'een paradijs op aarde'. En bij het binnenrijden van Airlie Beach rond het middaguur wordt het al aardig duidelijk: het is hier al daadwerkelijk schitterend. Het heeft wat weg van Monaco, maar dan kleinschaliger en dus lieflijker van opzet. Het is ook echt een backpackers-oord, zo is te merken. We treffen het wederom: op zaterdag is er markt in Airlie Beach. En ditmaal een markt die het dan wel waardig is om zo genoemd te worden. Niet mega-groot, maar als we eroverheen geslenterd zijn, blijkt dat ie groot genoeg is in deze hitte.
JJJ en Frank op de markt in Airlie Beach
De temperatuur is inmiddels opgelopen tot graadje verzengend. Eerst maar ff boodschappen doen, dan zit dat er alvast op. Vooral voldoende XXXX (lees: biertjes), want die waren gisteravond erg schaars geworden en van sommige dingen kun je niet genoeg op voorraad hebben.
Inkopen doen in de supermarkt in Airlie Beach
Aan de boulevard wordt vervolgens een echte steak burger x3 besteld. Een hele maaltijd en er wordt al gelijk gespeculeerd hoe lang het zal gaan duren voor daar de Dorito's en guacamole bijkunnen. Daarna snel richting de Laguna, zijnde het zwembad. Erg ondiep, dus ook erg warm, maar toch verkoelend. En zonder de kwallen, stingers en jellyfish uiteraard. Die krioelen over de rotsrand heen. Je krijgt al de kriebels als je die beesten (spinnen op verhoogde pootjes samasegge) ziet lopen. Na enige verkoeling gaat ondergetekende alvast op zoek naar een boottrip naar Whitsunday Island; overal moet namelijk daags tevoren geboekt worden. Geen gemakkelijke opgave: wat wij willen is simpel (een retourtje en de rest regelen we zelf wel), maar er is vanalles behalve simpel. Het barst er van de boekingskantoren en die bieden van alles en nog wat aan. Cruises naar meerdere eilanden met wandelingen, lunches, bbq's, duiklessen, sky-diving, helicoptervluchten, you name it. Maar het zijn eigenlijk allemaal all-in pakketten met veel 'toeters en bellen'. Afijn, uiteindelijk toch eentje gevonden met een 80 voeter race-jacht zeilboot (de Ragamuffin) die alleen naar Whitsunday Island gaat. Én deze trip gaat ook op zondag. Na het boeken is het (weer) tijd voor 'n ijsje. Nou, met afstand de beste in Australië én Europa! Royal Copenhagen; zo'n tentje moet je niet bij je in de buurt hebben hoor. Dagelijks vers gemaakt en dat was te proeven! Gelukkig komen we hier morgen nog een keer, hmmmm. Na een verkenningstochtje naar de haven gaan we op zoek naar een overnachtingsplek. Binnen twee minuten weet ik een héél groot nadeel van deze stek: je wordt er gek van de muggen. Eén geluk: ze zijn doller op de heren, maar alleen al het gezoem...