| Afgelegd aantal km: | 174 | Gereden door: | Ingrid |
| Gemiddelde temperatuur: | 33 graden | Weersgesteldheid: | zonnig |
| Gespot wildlife: | zeekoeien, krokodillen, roofvogels, florida panter, beer, nijlpaard (in gevangenschap) en pelikanen, gieren, eekhoorns, hagedissen (in het 'echt') | ||
Het was afgelopen nacht wat rumoerig rondom onze kamer, waardoor we diverse keren wakker werden. Onze kamer zat dan ook dichtbij de receptie en de uitgang. 's Nachts om twee uur kwamen de bovenburen lallend thuis, 's morgens om zes uur vertrok er een motor. Het ontbijtje was prima en om net over negen uur stonden we bij het naastgelegen Homosassa Springs Wildlife Park. Op de parkeerplaats was Ingrid nog niet uitgestapt of iemand bood haar een paar gratis kaartjes aan. Hij had ze gewonnen, maar was er al geweest. Die meneer maar even bedankt voor de meevaller van twee keer negen dollar. Uiteraard waren we één van de eersten die het park ingingen. Althans, we gingen langs de kassa en voordat je bij het park komt, moet je eerst met een bootje mee over de Pepper Creek. De creek is vernoemd naar de indiaanse betekenis van Homosassa, dat is namelijk “waar wilde pepers groeien”.
Eenmaal in het park gingen we direct naar de onderwater observatie van de manatee's (oftewel zeekoeien). Gezien het warme water van de Homosassa Springs verblijven de manatee's hier graag. Vanuit de onderwater observatie had je een prachtig uitzicht op de rondzwemmende zeekoeien en vele vissen. De manatee's zijn overigens vervente 'schroefzwemmers'. Vrij regelmatig draaien ze namelijk op hun buik en draaien dan weer door op hun rug.
Rondzwemmende manatee
In het park zijn naast de manatee's nog diverse andere dieren te bekijken, zoals beren, florida panters, roofvogels, krokodillen, één nijlpaard en watervogels. Daar zijn we ook even langsgelopen en hebben ook nog een Wildlife Encouter bijgewoond. Oftwel, twee vrijwilligers presenteerden ieder een wild dier en daar kon iedereen vragen over stellen. De dieren die worden voorgesteld wisselen iedere keer en bij ons waren dat de buidelrat en een rode slang.
Omdat het (nog) niet druk was in het park, hadden we snel alles gezien wat we wilden zien en rond 12 uur vertrokken we weer met het bootje richting de uitgang. Eenmaal bij de uitgang bleek er een enorme rij te staan met mensen die het park in wilden. We waren dus inderdaad de drukte voor geweest.
Omdat de handleiding van de auto ons had uitgelegd hoe de bestuurdersstoel naar voren moet, kon Ingrid vandaag eindelijk rijden. We vervolgden onze weg zuidelijk over de 19. Maar die is erg saai en ondanks de beer waarschuwingsborden werden er toch weer geen beren gespot. Daarom op een gegeven moment maar afgeslagen om een toeristische route te nemen. Uiteindelijk kwamen we aan de kust uit in Bayport. Maar dat is niet meer dan een parkje en een ter waterlatingsplaats voor boten, helaas zonder strandje. Wel hebben we daar even de van het ontbijt meegenomen muffins opgepeuzeld. Daarna via de 597 verder zuidelijk gereden richting Hernando Beach. Maar ook daar geen strandtoegang gevonden, Hernando Beach bestaat overigens uit diverse straten waarbij de huizen met de achtertuin aan een kanaal liggen waardoor ze daarvandaan het ruime sop kunnen kiezen.
Daarom toch maar via de saaie 19 verder zuidelijk gereden. Vanaf Hudson werd het steeds drukker en met meer bebouwing terwijl de temperatuur was opgelopen tot 95 graden Fahrenheit (35 graden Celsius). Rond twee uur arriveerden we in Tarpon Springs. Dit dorpje is bekend om de natuurlijke sponzen die er worden geoogst en het dorp is grieks. Daarom hebben we bij restaurant Hellas (hoe toepasselijk) lekker in de airco een broodje gyros met patat genuttigd.
Verder zuidelijk namen we de afslag naar Honeymoon Island, want we waren nog steeds op zoek naar een strandje. Maar eenmaal op Honeymoon Island bleek er een aardige rij te staan voor de toegang tot het State Park (want dat is het eiland). Daarom maar gekeerd en even voor de ingang van het State Park op een smal strandje de auto geparkeerd. Helaas bleek het er net even te veel te waaien om lekker te liggen, dus toch maar weer
We gaven de hoop op een rustig strandje op en zijn doorgereden naar Clearwater om een motel te zoeken. Die vonden we in de vorm van het Ramada. Gelukkig was er een zwembad (zelfs met jacuzzi) bij, dus hebben we daar een verfrissende duik genomen.
's Avonds zijn we naar Clearwater Beach gereden. Daar wilden we de zonsondergang meemaken en vastleggen. Maar de lucht boven de horizon was te bewolkt, waardoor de zon niet echt mooi in de zee zou zakken. Gelukkig konden we ons op het spierwitte strand wel vermaken door de pelikanen te bekijken die rondvlogen en zo nu en dan razendsnel in zee doken om een visje te scoren.
Duikvlucht van een pelikaan
Terug naar het motel hebben we nog een omweg langs de kust genomen en kwamen uiteindelijk door het plaatsje Belleair. Nou, dat heeft heel wat weg van het (bijna) gelijknamige Bel-Air in Los Angeles. Sommige huizen hadden meer weg van kastelen en gezien de bewakingscamera's die bij de verschillende huizen hingen zal er inderdaad niet het plebs van Florida wonen.
Terug bij het motel snel nog even bij de buren (Jet Pizza) een pizza gescoord en lekker in de motelkamer opgesnaveld. Voldaan konden we terugkijken op een puike, warme dag.
