Na het vanochtend wat rustiger aan te hebben gedaan, hebben we om kwart over negen uitgecheckt. Het leek in eerste instantie erg bewolkt maar dat viel mee. Voor morgen wordt er regen en onweer voorspeld en de wolken zijn hier waarschijnlijk de voorbode van. We gingen ontbijten bij de IHOP, the International House Of Pancakes. Naast pannenkoeken kan je daar ook andere dingen eten. Jeroen koos bijna weer voor een stapel zoete pannenkoeken maar koos, met de herinnering aan de vorige keer, toch voor scrambled eggs met bacon. Ik koos voor een omelet met bacon en kaas. Toen de bestelling op tafel kwam, bleken daar voor ons allebei ook nog drie pannenkoekjes te zitten. Jeroen heeft alles keurig opgegeten maar ik had na de omelet al het idee dat ik plofte dus heb ik de pannenkoekjes maar laten staan.

Om half elf vertrokken we naar het centrum van Key West. Hier zijn we als eerste naar de vuurtoren gegaan. Jeroen heeft de toren even beklommen en van bovenaf foto's gemaakt. Vervolgens zijn we langs het huis van Hemingway gelopen, dit huis staat tegenover de vuurtoren, zodat hij zijn huis makkelijk kon vinden als hij dronken was, en naar het southernmost point. Hier staat een boei die het zuidelijkste punt van het 'vaste' land van de Verenigde Staten aangeeft. Vanaf dit punt is het 90 miles naar Cuba. We hebben nog wat in de straatjes, in de plakkerige warmte, rondgelopen. Alles wat je hier ziet is uiteraard most southern: hotel, strand, hockeyclub enz. Vervolgens nog wat rondgereden met de auto met de airco aan en op een paar strandjes nog wat gekeken en foto's gemaakt, om om half één Key West te verlaten.

Hoe dichter we bij Miami kwamen des te bewolkter het werd. Bij Anne's Beach zijn we nog even gestopt. Het zeewater bleek hier ondiep en heerlijk warm te zijn en je zag hier de visjes en krabbetjes voor je voeten wegschieten.

Wat verderop bleek de weg nat te zijn en ook wij kregen wat regen. Dit stelde echter niet veel voor, het stof regende niet eens van de auto. Via Key Largo reden we door moeras- en groengebied richting Miami. Hier moesten we nog over een stukje tolweg ($1,00). We werden weer gewaarschuwd voor de panter maar die hebben we, uiteraard, niet gezien. Inmiddels zagen we 92 graden op de thermometer staan. We hadden via het couponnenboekje gekozen, op speciaal verzoek, voor een La Quinta motel in zuid Miami. Hier kregen we een mooie kamer op de 3e verdieping. Na even bij het zwembad te hebben gekeken, hadden we ons geïnstalleerd op de kamer. Toen we met handdoeken weer richting zwembad gingen, bleek er ineens een flinke wind te staan en was het een stuk koeler. We hebben nog wel een snelle duik genomen maar zijn toen weer snel naar de warme kamer gegaan.

Het diner, een steak/garnalen, hebben we vlakbij het motel bij Applebee's genuttigd. Jeroen bestelde een biertje. Toen de serveerster twee biertjes werden neergezet keken we wat vreemd op maar er bleek hier de hele dag happy hour te zijn. Toen ik later een wijntje bestelde, werden er ook twee glazen op tafel gezet. Na het eten vielen onze ogen al snel dicht en kropen we, met nogal luidruchtige buren naast en tegenover ons, ons mandje in.

Vannacht was het erg onrustig in de kamers om ons heen en op de gang. Bijna de hele nacht door kloppen, dichtslaande deuren en luidruchtig gepraat op de gang door donker Amerika. Het riekte een beetje naar hoeren, dealen en orgies, maar daarbij kan onze fantasie ook op de hol zijn geslagen hoor. En dat allemaal omdat we van Saskia zo nodig een keer in een La Quinta moesten overnachten... Desondanks toch redelijk geslapen. Bij het ontwaken bleken er enorme donkere wolken boven Miami te hangen en tijdens het ontbijt (erg uitgebreid en met wafels, dat wel) ging het dan ook flink regenen. Dat betekent dan meteen dat de tv in de ontbijtzaal ermee ophoudt (helemaal niet erg) en dat het licht zo nu en dan een paar seconden uitgaat. Zou wat zijn als dat in Nederland ook gebeurt bij een regenbuitje. Vlak na het ontbijt waren de donkere wolken voorbijgetrokken danwel leeg geregend dus konden we de boel inpakken en uitchecken.

Om tien uur reden we, na wat plattegrondjes te hebben gevraagd bij de receptie, weg bij La Quinta. We reden als eerste door de wijk Pinecrest, een wijk met alleraardigste ´huisjes´. Vervolgens hebben we een korte wandeling gemaakt door de wijk Coconut Grove. Aangezien we vroeg waren, waren de meeste winkels nog dicht en was het erg rustig. Gelukkig wat de cd-shop open op de terugweg naar de parkeergarage en kon er cd van Rush op de kop worden getikt.

Via de Rickenbacker Causeway reden we, via Virginia Key naar Key Biscayne. Dit zijn de beste en duurste woonlocaties van Miami. Op Key Biscayne bezochten we ook het Crandon Park tennis Center. We konden daar zonder problemen naar boven lopen om foto´s te nemen.

Inmiddels was de zon weer gaan schijnen en werd het alweer flink warm. Op het zuidelijkste puntje van Key Biscayne ligt het Bill Baggs Cape Florida State Park. Daar hebben we wat rondgelopen, de vuurtoren bezocht en geluncht in een parkje. Onderweg naar het vaste land kregen we nog een paar korte regenbuien op ons dak. Vlak voor we het vaste land weer opgingen, konden we nog wat mooie foto´s maken van de skyline van downtown Miami.

Vervolgens hebben we wat rondgereden door de wijk Coral Gables. Deze wijk kenmerkt zich door prachtige huizen in Spaanse stijl met Spaanse straatnamen. De straten werden ´overkapt´ door fantastische bomen aan beide zijden van de weg. We passeerden de Granada Golf Course, de Venetian Pool, helaas gesloten in verband met renovatie, en het Biltmore hotel. Het rondrijden door deze wijk was een ware attractie, zeker als we zomaar een willekeurige zijstraat inreden met prachtige villa´s, de één nog mooier en groter dan de andere. We hebben onze ogen uitgekeken!

Hierna gingen we naar Miami Beach. Via Ocean Drive en het Art Deco District reden we over de A1A verder naar het noorden. Deze A1A zijn we al eerder tegengekomen bij onder andere Daytona Beach en op Key West. Ons onderkomen voor de nacht zochten wij in het meer betaalbare North Miami Beach. Daar vonden we aan het strand een Days Inn. Helaas bleek onze kamer geen zeezicht te hebben want na het openen van de gordijnen, bleken we uitzicht te hebben op het pal naastgelegen hotel. Na inchecken hebben we een strandwandeling gemaakt en daarna wat gedronken en gegeten op het terras bij de Argentijn.

Omdat Ingrid afgelopen nacht erg last van haar maag had, waren we vroeg wakker. Daarom gingen we al even over half zeven even de kamer uit om de zonsopkomst aan Miami Beach te bekijken. Daarna hebben we rustig de spullen gepakt, hebben we uitgecheckt en zijn we terug gereden naar South Beach. Daar hebben we de auto geparkeerd en wat gewandeld over Ocean Drive en in het erachter gelegen Art Deco district.

Via highway A1A reden we daarna weer verder noordelijk. De kustplaatsen gaan eigenlijk naadloos in elkaar over. Bij de kustplaats Hollywood hebben we even het strand bekeken, maar omdat het nog wat vroeg was, was het er nog erg rustig. Ook wij besloten om nog wat door te rijden. Maar eenmaal vlakbij Fort Lauderdale werden we toch te veel aangetrokken door het mooie strand van South Beach aldaar. Daarom de auto geparkeerd en ons op het brede zandstrand genesteld. Het zeewater blijft er erg lang ondiep en is – ook als je eenmaal in het diepere deel bent – kraakhelder. Op het strand ook nog even wat informatie over Fort Lauderdale gelezen en na ons strandbezoek besloten we om naar de Riverwalk in downtown Fort Lauderdale te gaan. De Riverwalk is een fraai aangelegde wandelpromenade langs de noordkant van de New River, midden in het zakendistrict van Fort Lauderdale. Omdat er langs de Riverwalk helaas geen eettentjes te vinden zijn en het inmiddels lunchttijd was, zijn we het zakendistrict ingelopen om wat te eten te scoren. Bij de enige restaurantjes die we zagen was het terras gevuld met pakken en mantelpakken. Gelukkig vonden we een Starbucks waar we een bakkie met wat lekkers annex een yoghurtje scoorden.

Na de lunch reden we van het zakendistrict weer terug naar de kust, maar onderweg zijn we even afgeslagen om tussen één van de vele kanalen een paar weggetjes in te slaan. In Miami hadden we ook al zulke weggetjes gezien, maar dan kon je er niet in omdat er aan het begin meteen bewaking en slagbomen stonden. Hier alleen bewaking en we hebben weer onze ogen uitgekeken. Wat een huizen en dito boten. Ook stonden er trouwens redelijk wat kapitale villa's leeg en te koop.

Hierna zijn we teruggegaan naar de kust en via de A1A weer verder noordelijk gereden. Om drie uur checkten we in in het Best Western in Boca Raton. En na snel de spullen op de kamer gelegd te hebben zijn we naar het heerlijk verkoelende zwembad van het motel vertrokken. Daar hebben we nog lekker een poosje doorgebracht.

's Avonds had Ingrid, in verband met haar maagpijn, nog steeds geen trek in eten dus zijn we naar een supermarkt gereden voor wat droge crackers. Voor mezelf meteen een magnetron maaltijd gekocht en op de kamer genuttigd. Omdat Ingrid afgelopen nacht niet veel geslapen had, was ze snel onder zeil.

Helaas weer niet veel geslapen van de maagpijn/galsteen dus rustig aan gedaan vanmorgen. De beloofde internetverbinding deed het niet dus de site kon niet worden bijgewerkt. Na het ontbijt werd er om tien uur uitgecheckt en reden we met 28 graden en een strak blauwe lucht naar het centrum van Boca Raton. Daar bekeken we het Mizner Park, een chique roze gekleurd winkelcentrum, ontworpen en vernoemd naar de ontwerper van Palm Beach en Boca Raton: Addison Mitzer. Na nog even op het strand van Boca te hebben gekeken, reden we verder via allerlei kustplaatsjes als Highland Beach en Delray Beach, wederom met de mooiste huizen, naar het noorden richting West Palm Beach.

We zijn even van de weg afgegaan om West Palm Beach te bekijken. En uiteraard stonden ook daar schitterende huizen, sommige groter dan paleizen, met enorme auto's voor de deur, privéstranden, oprijlanen enz.. Zo slecht gaat het toch nog niet in Amerika!

Ten noorden van Palm Beach hebben we een paar keer een poging gedaan om op een strandje te gaan liggen. Maar óf er lagen stenen op het strand, óf er waren alleen privéstranden, óf er was geen parkeerplaats. Eindelijk vonden we om half drie een strandje: Tiger Beach. De moed zonk al weer een beetje in onze slippers bij het zien van het bordje bij de strandopgang dat waarschuwde om schoeisel te dragen. Gelukkig bleek het een prima strandje zonder stenen te zijn. Na een duik in de zee hebben we nog een klein uurtje op het strand gelegen om vervolgens de weg te vervolgen naar de eindbestemming van vandaag: Fort Pierce. Via het couponnenboekje hadden we een La Quinta motel opgezocht waar we wilden overnachten. Volgens de coupon zou het een nieuw motel zijn en dat bleek ook wel want tommie kende het huisnummer niet. Rond half vijf kwamen we aan bij het motel. En inderdaad zag alles er even mooi en nieuw uit. Helaas lag het zwembad niet meer in de zon en dus zijn we maar gaan eten. Dit keer bij Arby's. De burger smaakte Jeroen prima, mijn sla wat minder. Dat lag niet aan de sla maar aan de niet verdwijnende maagpijn. Gelukkig kreeg ik daar later ook nog een flink bonzende hoofdpijn bij dus zijn we maar weer bijtijds gaan slapen.