De hotelkamer was klein en had geen airconditioning, desondanks toch redelijk goed geslapen. Het ontbijt was in een gemeenschappelijke ruimte waar op dat moment geen andere gasten waren. De meeste waren werklui die al eerder weg waren. Lauwe koffie en toast met jam ging er goed in. Al toetje een donut en chocolade brownie. Weg gespoeld met jus d'orange. Ach, er was in ieder geval ontbijt.
Na het uitchecken gingen we rond 9 uur op weg. Het was frisjes (17 graden) en bewolkt. Maar volgens het weerbericht zou het vandaag nog warm worden, daarna is het afgelopen met de warmte. Via een toeristische route kronkelden we richting doel één van vandaag, Morin Heights. En dan in het bijzonder Le Studio die iets er onder ligt. De voormalig studio was in augustus nog in het nieuws omdat er een grote brand had gewoed. Dat was inderdaad goed te zien. Het oude studiodeel van het gebouw stond nog wel overeind, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Na wat foto's door naar het buiten verblijf van Neil. Het bleek op aan een niet geasfalteerde privé weg te liggen. Desondanks zijn we er toch in en langs gereden. Even na het huis gekeerd en gestopt om een foto te maken. Toen werd Ingrid echter door een buurtbewoner aangesproken dat dat niet geoorloofd was omdat het privé terrein is. Na een 'oh sorry' zijn we verder gereden.
Vervolgens de navigatie ingesteld op onze eindbestemming van vandaag, Auberge des Arts in Ottawa. Daar begonnen we rond half 3 aan, het was toen al weer 31 graden. We hadden nog niet geluncht, maar onderweg kwamen we ook weinig tegen. Eenmaal op de snelweg viel het ook tegen dus uiteindelijk maar een 20 minuten voor de eindbestemming bij een Tim Hortons een soep en tosti gegeten.
Toen we daar binnen zaten bleek het ineens te gaan regenen. Het laatste stuk onderweg ook nog wat regen gehad, maar eenmaal in Ottawa was het droog. Bij het inchecken door Pierre ook nog tips gekregen voor bezienswaardigheden in Ottawa. Daarna maar meteen naar de eerste tip gelopen. Aan de andere kant van het water – in Gatineau – ligt het Jacques Cartier park. Omdat Canada 150 jaar bestaat waren daar allerlei beelden van bloemen gemaakt die een stuk geschiedenis / provincie van Canada beschreven. Sommige beelden waren echt groot en mooi om te zien. Daarna naar het naastgelegen museum of historie gelopen, maar die was inmiddels al dicht. Daarom weer terug over de Alexandra brug naar Ottawa waar we de Rideau sluizen hebben gezien. Daarna doorgelopen naar Byward Market. Een wijk met allemaal eettentjes en winkeltjes. Zeer gezellig. Daar eerst rond gelopen en wat gedronken op het terras van de Highlander bar, een beavertail gegeten en uiteindelijk bij The Brig pub wat gegeten.
Daarna naar het Parliament Building gelopen. Daar bleek een voorstelling van licht (op het parlementsgebouw) en muziek te zijn. Maar dat was na een paar minuten afgelopen. Wat foto's gemaakt en richting auberge teruggelopen. Onderweg kwamen we een boekenwinkel tegen, daar twee boeken over Rush gekocht en verder naar huis gelopen. Even over tienen waren we weer in de auberge.

Best lekker geslapen en niet wakker geworden van mensen die naar de wc naast onze kamer moesten. De vloeren kraakten namelijk enorm. Om half negen wilden we gaan ontbijten maar de tafel was helemaal bezet dus hebben we eerst de auto ingeladen en toen konden wij aan tafel. We kregen eerst een fruitsalade van Pierre en daarna een omelet met toast. Na wat te hebben gekletst met medebewoners uit Frankrijk en met Pierre, vertrokken wij even over negenen naar het museum of history.
Daar zijn we langs diverse periodes in de Canadese geschiedenis gelopen en tot slot nog een expositie over Canadees ijshockey bekeken. Rond half 12 hadden we het wel zo'n beetje gezien en gingen we richting de watertaxi. Deze was echter net vertrokken en dus zijn we weer via de brug naar de Ontario kant van Ottawa gelopen (goed voor het aantal stappen). Bij de beavertailshop hebben we 3 tails gekocht, één hebben we gelijk opgegeten en 2 hebben we meegenomen voor de lunch.
Bij het hotel aangekomen hebben we nog even met Pierre gekletst (hij zit op kletsen) en om kwart over 12 zijn we richting Madawaska vertrokken. Toen we vanmorgen de koffer in de auto zetten, voelden we al dat het een stuk kouder was maar we liepen nog steeds in onze korte broek, wel met een vest aan. Toen we in de auto stapten zagen we dat het maar 14 graden was.
Via de highway 417 en vervolgens de 17 (een kakelverse weg waar bijna niemand reed) zijn we toeristisch langs het water gereden. Aan de kant van de weg hebben we onze beavertails opgesmikkeld (in de auto want het was nog maar 11 graden) en daarna hebben we onze weg via de 60 vervolgd.
Rond half 4 zijn we nog even gestopt om onze lange broeken aan te doen en om 4 uur arriveerden we op het All Star Resort in Madawaska. Dit bestaat uit een aantal cottages en motelkamers. Wij hadden een motelkamer besproken en deze bleek tot onze verrassing zeer ruim te zijn met uitzicht op het meer. We hebben een klein stukje over het resort gelopen en zijn toen, op advies van de beheerder, gaan eten in het Spectacle Lake Lodge. Jeroen nam een schnitzel en ik maar weer eens een burger met patat. Voor het donker waren we weer terug op onze kamer waar we op ons zitje lekker hebben zitten internetten en het verslag hebben gemaakt. En niet te laat naar bed want morgen moeten we veel trails lopen, hopelijk zonder veel regen maar de voorspellingen zijn niet al te best.

Na een prima nacht werden we wakker in een frisse motelkamer van het All Star Resort in Madawaska. We hadden geen verwarming aangedaan, maar als je bezig bent is dat ook weer niet nodig. Het motel verzorgt geen ontbijt, maar dat wisten we. Daarom hadden we gistermiddag brood gekocht, jam en boter hadden we nog van de aanschaf van één van de eerste dagen. Dus koffie gezet en bammetje met jam gesmeerd. Viel niet eens tegen.
Daarna de spullen naar de tegenover de kamer staande auto gebracht, het bleek mistig en koud te zijn. Na het uitchecken gingen we om tien voor acht op pad. Over highway 60 werd koers gezet naar de oostelijke ingang van het Algonquin Provincial Park. Wel met de stoelverwarming aan uiteraard want het bleek maar 1 graad Celsius te zijn. Bij de entrance zijn we gestopt om een day permit te kopen (CAD 17) en daarna doorgereden naar de eerste trail die we wilden gaan lopen, de Beaver Shot uh Pond trail. Daar bleken we de enige/eerste te zijn. Dat zagen we op de parkeerplaats maar ook in het gastenboek dat je bij iedere trail kan tekenen. De temperatuur was inmiddels 'gestegen' tot 4 graden.
De trail liep door het bos, over een boardwalk naar de andere kant van het meer. Daar werd weer gestegen en gedaald. De paden bevatten viel wortels en zijn niet heel egaal, dus dat vergt zo nu en dan de nodige aandacht. Ook waren er enkele houten trappen gemaakt waarmee het hoogteverschil kon worden overbrugt. Onderweg zagen we twee bever burchten en een heuse beverdam. Natuurlijk aangelegd door bevers. De bevers zelf hebben we helaas nergens kunnen waarnemen, die sliepen waarschijnlijk uit. Wel zagen we onderweg de nodige eekhoorns en chipmunks en in het meer zwommen twee eenden. Boven het meer vlogen ganzen. Op het laatst was er ook een mooi hoger gelegen uitkijkpunt. Al het al best een aardige trail van zo'n 2 kilometer waar we een uur en een kwartier over hadden gedaan.
Door naar de volgende trail, maar zover kwamen we niet. Eerst langs bij de Visitor Center. Daar was een mooi uitzichtpunt en hebben we een koffie gescoord.
Om 10:20 uur waren we dan bij de tweede trail, de Spruce Bog Boardwalk. Het was inmiddels weer wat warmer geworden, 8 graden. De anderhalve kilometer liep door het bos, maar grotendeels ook over een boardwalk (verwacht je niet). En uiteraard tussen de dennenbomen. Dat de boardwalks nodig zijn om over het terrein te lopen bleek halverwege toen ondergetekende dacht even een foto van iets dichterbij te maken. De eerste stap die ik zette zakte meteen zo'n 5 centimeter weg. Verder weinig wildlife gezien, afgezien van de nodige eekhoorns en wat vogels. Na een half uur waren we al weer terug omdat de route heel egaal en vlak was.
Door naar trail nummer drie, de Lookout trail. Daar was het al wat drukker, er stonden drie bussen en we hadden nog net het laatste plekje op het parkeerterrein voor gewone auto's. Op de heenweg van de trail kwamen we gelukkig al twee grote groepen (chinezen en franstaligen) tegen. Die waren op de terugweg. De trail was best pittig. Er zaten wel steile stukken bij. Maar gelukkig viel de lengte mee. Iets over de helft werden we beloond met het uitzicht. Daar waar we bij het boeken van de vakantie (al in april) hadden gehoopt dat de herfstkleuren flink aanwezig zouden zijn, bleek de verkleuring tegen te vallen. Dat had ook te maken met de warmte van de afgelopen week, daardoor is de verkleuring tijdelijk gestopt. Ook hebben meer bomen dan normaal hun blad inmiddels al verloren, waardoor daar de verkleuring niet meer vandaan kan komen. Maar ach, dat mocht de pret niet drukken. Bij aankomst bij het uitkijkpunt was het nog flink druk met mensen, maar toen de groep chinezen, japanners, whatever, zeg aziaten weg was bleven er niet meer zoveel over. Na de nodige foto's bleek het ineens te gaan druppelen. En dat druppelen werd steeds erger. De terugweg van de trail bleek enkele redelijk steile afdalingen te bevatten, we waren blij dat die paden nog redelijk droog waren.
In de auto stelden we ons in op de volgende trail, maar onderweg daar naartoe bleek het steeds heviger te regenen. Op een picknickplek maar gestopt en nog wat boterhammen met jam gesmeerd en genuttigd in de hoop dat de bui daarna wel voorbij zou zijn. Maar helaas, het bleef stug doorregenen. We gingen weer op weg en zagen een winkeltje. Daar even gestopt en rond gekeken, geen weerbericht gezien (bij de entrance was dat namelijk wel) en ook geen wifi zodat we niet konden checken hoe lang het nog zou regenen. De trail die we wilden gaan lopen maar voorbij gereden vanwege de regen. We hebben wel een regenjack bij ons, maar alles is zo somber dat het er niet leuk op maakt. En het zien van wildlife in de vorm van een beer of moose hadden we sowieso al opgegeven. Omdat het maar bleef gieten zijn we zelfs gestopt bij het Art Center. Daar binnen rondgekeken, schilderijen bekeken. Zitten mooie bij, maar sommige.... Ach, het zal kunst zijn. Daar wel op een mooie normale pot een letter I gemaakt. Dat luchtte wel op.
De overige geplande trails vielen ook in het water, we hadden besloten om naar Huntsville te gaan. Net buiten het park bleek een Beavertail verkoper te staan. Gezien onze prima ervaringen met beavertails in Ottawa hadden we daar wel trek in. Omdat het nog steeds zeikregende hebben we kop of munt gedaan om wie er moest gaan halen. Ingrid verloor. De beavertail was lekker, maar niet zo lekker als in Ottawa. Om kwart over twee reden we weer verder. Tegen drieën waren we in Huntsville. Daar hebben we eerst getankt en daarna naar het centrum gereden. Daar vonden we uiteindelijk een parkeerplek. Het regenen was iets minder geworden dus we hebben in het centrum wat rondgelopen. Uiteindelijk arriveerden we om vier uur bij Comfy & Cozy B&B, net buiten Huntsville.
's Avonds zijn we teruggereden naar Huntsville voor het diner. Dat vond deze avond plaats bij Mills On Main. Uiteindelijk kozen we allebei voor een pizza. Die was niet slecht, maar verder dan een 6,5 kwam hij ook niet. De kok zal andere kwaliteiten hebben (hopelijk). De tent zat echter flink vol, dus hij zal andere maaltijden beter bereiden.
Op de terugweg naar huis – het was al donker geworden – werden we nog verrast door een overstekend hert. Dat was even schrikken, maar kon op tijd remmen.

Lekker geslapen in de frisse kamer. Om 8 uur konden we, na de poes PJ te hebben geaaid, aanschuiven bij Astrid voor het ontbijt. We kregen drie blueberry muffins uit de oven, één bakkie koffie en jus d'orange (niet helemaal wat we verwachtten). Om negen uur stapten we in de auto. Het was wel koud, 3 graden, maar wel zonnig met wat wolken.
Om 9.20 uur waren we in het Provincial Park Arrowhead. Na de aanschaf van de permit om het park in de mogen (14,50 CAD) zijn we eerst naar de Big Bend lookout gereden.
Daarna wilden we de Stub's falls zien. Dit kan door middel van een trail van 2,6 km maar wij besloten er met de auto naar toe te rijden. Het was namelijk wel zonnig maar nog wel erg koud. Na een aantal foto's te hebben gemaakt, zijn we doorgereden naar Mayflower Lake. Daar kon je een trail van 2 km lopen, ongeveer het grote rondje langs de veiling, maar deze had iets meer hoogteverschillen. Omdat we bang waren dat we verkeerd waren gelopen zijn we op een gegeven moment weer terug gegaan. Koud hadden we het inmiddels niet meer...
Om half 12 hebben we, na het nuttigen van een blueberry met courgette muffin van Astrid, het park weer verlaten en zijn we toeristisch richting Wasaga Beach gaan rijden. Dit ging over wegen (soms onverhard, soms highway maar veel kleinere wegen) met mooie uitzichten. Om half twee hebben we, in de zon, een boterhammetje met jam gesmeerd in het park in Port Carling aan Mirror Lake. Het was toen 11 graden.
Via de kust van Georgian Bay (onderdeel van het grote Huron Meer) arriveerden we om vier uur bij de Travelodge in Wasaga Beach. In de lobby lagen twee mooie en lieve husky's die zich lekker lieten aaien. Na het inchecken zijn we even naar de kamer gegaan en hebben vervolgens een rondje over het strand gelopen.
Om 6 uur zijn we op pad gegaan voor ons diner. We kwamen uit bij Boston Pizza en we hebben allebei toch maar weer een pizza genomen. Deze was vele malen lekkerder dan die van gisteren. En als toetje deelden we een heerlijke chocolade explosie met koffie / thee.
Na de zonsondergang nog even aanschouwd te hebben waren we rond half acht weer op de kamer.