Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
Voor vanmorgen hadden we zelfs een wekker gezet (en dat op vakantie), maar we moesten namelijk uiterlijk om half negen aan de haven in Shute Harbour zijn. Anders zou de boot gewoon zonder ons vertrekken en dat wilde we uiteraard onder geen beding. Ruim op tijd waren we dan ook al op de kade. Eenmaal aan boord bleken er nog zo'n 15 medepassagiers, vier bemanningsleden en een fotograaf te zijn. En het was ook niet de eerste de beste boot waar we opstapte. Nee, de Maxi Ragamuffin is eigenlijk een racejacht. Het is 80 foot lang (24 meter) en het heeft, ook al is het voor het laatst in 1990, als enige boot drie maal de beroemde zeilwedstrijd Sydney - Hobart gewonnen. Nou en dat het een racejacht was bleek al snel nadat we bij Hamilton Island nog wat extra passagiers hadden ingeladen. Tot die tijd werd er alleen op de motor gevaren maar na Hamilton Island ging de wind vol in de zeilen. Er werden trouwens wat vrijwilligers gezocht om zich in het zweet te werken om de zeilen te hijsen, maar daar kwamen we mooi onderuit. Eenmaal op gang ging de boot toch verdraaid schuin door het water. Iets wat bij de tortelduifjes natuurlijk wel bekend was, want ja, die hebben elkaar vorig jaar in Griekenland tijdens een zeilvakantie ontmoet. Maar Turbo's had zo'n helling in het water niet verwacht. Gelukkig bleek er niets aan de hand te zijn en dat hoort bij het zeilen, okay dan. Kwestie van schrap zetten zodat je niet van boord glijdt en knallen maar.
De Maxi Ragamuffin onderweg naar Whitsunday Island
Vlak voordat we er waren raakte er een tweetal meevarende meisjes wat zeeziek en hadden wat zakjes nodig om de maaginhoud in te deponeren. Uiteraard had geen van ons drieën daar last van. Gelukkig was het vandaag wat bewolkt want als de zon doorkwam dan brandde hij ook enorm. Na een dikke twee uur varen (16 nautische mijlen) arriveerden we bij Whitehaven Beach op Whitsunday Island. En vanaf de boot te zien zag dat er al net zo goed uit als in de folders.
Het strand Whitehaven Beach op Whitsunday Island, enig commentaar is overbodig
Een werkelijk hagelwit strand met heel helder, turqoise gekleurd water. In drie lichtingen werden we met een kleinere rubberboot aan wal gezet en konden we een duik nemen. Maar niet eerder dan dat we een 'stingersuit' aan hadden gedaan. Ook hier schijnt de jellyfish (kwal met lange tentakels), ook wel stinger genaamd, voor te (kunnen) komen en aangezien we geen risico wilde nemen dat we gestoken zouden worden hadden we toch maar zo'n pak gehuurd. Daarna werd er op het strand een lunch geserveerd; diverse broodjes, een wrap met kip en stukken fruit. Helemaal niet verkeerd. En daarna was het echt tijd om te gaan genieten van het strand. Al snel beseften we het: This must be just like living in paradise.
Frankie G. en Turbo keuren de helderheid van het water
Na een dik uur genieten op het strand en in zee werd het tijd om weer op de boot te stappen en terug te varen naar Shute Harbour. Onderweg werd de bij Hamilton Island opgestapte groep weer afgezet en met het selecte gezelschap werd koers gezet richting de haven. Eenmaal van boord bleek dat we alledrie toch wel erg bijgekleurd waren van dit dagje op en rond het water. De camper werd dan ook snel naar een camping net buiten Airlie Beach gestuurd. Daar kon de airco weer worden aangezet want afgelopen nacht was het toch wel bijzonder warm geweest in de camper. Een nadeel van deze regio is dat de zon al om zeven uur ondergaat, maar eigenlijk hadden we toch al genoeg zon gezien deze dag.