We waren vanmorgen laat voor ons doen. We hadden de tassen al ingepakt en deels in de auto gezet voordat we gingen ontbijten. Net over negenen kwamen we aan voor het ontbijt, terwijl iemand van het motel net de lichten van de ontbijtzaal uitdeed. Gelukkig maakte ze er geen probleem van dat we alsnog even ons ontbijtje gingen nuttigen.

Om half tien vertrokken we – terwijl het zonnig en rond de 18 graden was – richting de haven van Venice. Terwijl we daar wat naar vissers en bootje aan het kijken waren, zagen we in de havenmonding ineens een dolfijn zwemmen. Regelmatig liet-ie zich boven water zien en kwam zelfs heftig zigzaggend op ons afzwemmen. Maar dat was toeval, want hij was met een vis in de weer.

Nadat de dolfijn was verdwenen reden we verder naar het strand van Venice. Op de pier stikt het van de vissers en de pelikanen zitten vlak bij hen om te loeren op hun vangst. Vanaf de pier zagen we in zee weer een dolfijn rondzwemmen. Venice zelf lijkt overigens voor heel veel procent te worden bewoond door gepensioneerden.

We vervolgden onze weg zuidelijk waarbij we zo veel als mogelijk langs de kust bleven rijden. Daarom belandden we op een gegeven moment in Marasota. Aan de Marasota Beach Road staan links en rechts geweldige huizen verscholen tussen de palmen, allemaal grenzend aan het strand. Er waren er diverse te koop. Maar ondanks de recessie en de redelijk gunstige dollarkoers schat ik niet in dat ze betaalbaar waren, helaas.

Via het plaatsje Placida en het grotere Port Charlotte kwamen we terecht op Pine Island. Hier zijn niet veel strandjes te vinden, maar meer mangrovebossen. De huizen hebben bijna allemaal een toegang tot het water, al dan niet via kanaaltjes. Rond half drie waren we in Cape Coral en hebben daar de lunch genuttigd bij Bob Evans. De chicken sandwich van Ingrid was een veilige keus, de hotcakes with caramel and bananas was op zich heerlijk, maar enorm machtig. Omdat laten staan geen optie was omdat het zo lekker was, heb ik de rest van de middag 'last gehad' van deze enorme lunch.

Verder zuidelijk kwamen we uiteindelijk aan op de eindbestemming voor vandaag, Fort Myers. Bij het eerste hotel, La Quinta, bleek er op onze hotelcoupon geen kamer meer te zijn, dus zijn we doorgereden naar keuze twee, het Lighthouse Resort in Fort Myers Beach. Daar was nog een kamer (herstel appartementje) vrij voor ons. Wel wat prijzig, maar met een eigen balkonnetje, lekker zwembad, keukentje, vlakbij het strand en in het gezellige (toeristische) centrum van Fort Myers Beach bleek dit een hele goede keus.

Na het inchecken verkozen we het strand boven één van de twee zwembaden die bij het motel horen. Vlakbij de pier vonden we een plekje op het drukke strand en het water van de Golf van Mexico is hier aangenaam warm. Na afloop nog even wat gerelaxt en een kleinigheidje gegeten op ons balkonnetje. 's Avonds zijn we naar het centrum en het strand gelopen om de ondergaande zon te bekijken en om wat rond te kijken om tot slot weer op ons balkonnetje – bij een nog steeds heerlijke temperatuur – een afzakkertje te nemen.

Vanmorgen ontbeten in de Tiki-bar bij één van de zwembaden van het Lighthouse Resort. Het was er erg rustig en er waren dan ook meer televisies aan dan dat er gasten waren. Daarna nog even naar een marktje vlakbij het motel geweest, maar dat stelde niet veel voor. Rond tien uur startte Ingrid de auto en reden we ietsje noordelijk richting de eilanden Sanibel en Captiva. Vlak voor de brug die toegang verleend tot de eilanden (die achter elkaar liggen), moest er zes dollar tol betaald worden.

Op Sanibel bogen we eerst af om de de vuurtoren en omgeving te bekijken, ook zat dat een visarend nest. Sanibel kenmerkt zich door de laagbouw, grote delen ongerepte natuur, mooie stranden met veel schelpen en veel vogels. Captiva daarentegen is meer het domein van de beter gesitueerden en langs de enige doorgaande weg staan aan weerszijde dan ook weelderige woningen (voor zover ze niet door al het groen worden gecamoufleerd). Op Sanibel wilden we de wildlife route rijden in het J.N. 'Ding' Darling wildlife refuge. Maar helaas, die route kan zes dagen in de week worden gereden, behalve op vrijdag. En laat het nu net vrijdag zijn.

Wel hebben we bij de Visitor Information een kaart gekocht met daarop alle vogels die in Florida voorkomen. Zo kunnen we ze hopelijk een beetje gaan onderscheiden, want tot nu toe noemen we alles wat hoog op de poten staat een reiger.

Op Sanibel gingen we ook naar Bowman's Beach. Dat deden we – net als de meeste bezoekers van dit strand – zonder handdoeken omdat op dit strand schelpen worden geraapt. Ze liggen er dan ook in overvloed. Op Sanibel ligt ook – heel onamerikaans – zo'n 30 kilometer fietspad, maar wij kozen ervoor om verder zuidelijk te gaan rijden om daar een strandje te bezoeken. Via Fort Myers Beach reden we door naar Naples. Daar hadden we in de Cove Inn precies de laatste kamer voor nog best een redelijke prijs. Iedere kamer in de Cove Inn is van een andere eigenaar die die kamer geheel zelf heeft ingericht. Vandaar dat wij in een wat apart ingerichte, maar wel mooie kamer terechtkwamen. De Cove Inn ligt aan de Naples Bay en achter het hotel is dan ook direct de jachthaven van Naples. Het deel van Naples waar wij ons bevinden is vrij chique en welvarend met in de buurt kapitale villa´s. Zo ook rond de pier van Naples, waar we na het inchecken heen zijn gegaan om nog even twee uurtjes van het strand te genieten. Het werd overigens steeds bewolkter, maar de temperatuur was nog steeds goed. Het leven op slippers met zwembroek en t-shirt gaat ons goed af.

Maar de slippers en zwembroek kwamen ons bij het zoeken naar een eetgelegenheid niet zo goed uit. De restaurantjes in de buurt van de jachthaven verwachten een wat nettere outfit. Bovendien stonden er mensen buiten te wachten totdat ze aan de beurt waren, dus gingen we verder zoeken. We vonden een pizzeria, die was ook helemaal afgeladen dus bestelden we een pizza en een flesje witte wijn om mee te nemen. Na een half uurtje wachten was de pizza klaar en hebben we die op de kamer genuttigd.

Na een goede nacht slapen, zonder last te hebben gehad van de laag over vliegende vliegtuigen, wilden we beneden gaan ontbijten. Bij de overnachting zat geen ontbijt maar het tentje behorend bij het hotel zat helemaal vol en ook in de lobby zaten nog flink wat mensen te wachten. We kregen te horen dat het nog zo'n half uur zou duren voor we plaats zouden hebben en aangezien we dat zonde van onze tijd vonden, hebben we de auto ingeladen en zijn we rond half negen vertrokken. Bij de Publix zijn we even gestopt voor een paar bagles en wat te drinken en vervolgden onze weg richting de Everglades.

Boottochtje door de Everglades

Onze eerste stop was een boardwalk bij de Big Cypres Bend. We trokken eerst even onze gympen even aan want we moeten natuurlijk wel weg kunnen rennen als er een alligator achter ons aankomt... In het watertje bij het begin van de wandeling lag meteen al een alligator. En tijdens de wandeling van een kilometer zagen we nog een aantal alligators, diverse roofvogels, zoals een red geschouderde havik en een uil, een adelaarsnest en bij het obeservatiepunt lag een moeder alligator met een paar kleintjes en een aasgier. Een paar muggenbulten rijker vervolgden we onze weg naar Everglades City, een klein stadje. We kozen voor de Mangrove tour, een tocht met een zespersoonsboot met captain Phil aan het roer. We vaarden eerst langs een nest visarenden. Ze hadden hun nest op een bord gemaakt.

Daarna gingen we naar een paar eilandjes met broedende pelikanen, zilverreigers en aalsgolvers. We zagen de jongen in sommige nesten zitten. In de Everglades zelf mogen geen airboats varen maar wij gingen toch ook best met een flinke vaart over het meer naar een ander gedeelte van de Everglades. Dit gebied kenmerkt zich door de vele mangrove bomen die daar staan. De wortels van deze bomen leverden ook weer mooie foto's op. Na de boottocht, die zo'n anderhalf uur had geduurd en we helaas geen manatees en dolfijnen hebben gezien, en waarbij het vooral tijdens het langzame varen best warm was, gingen we weer aan wal en vervolgden we onze weg oostwaarts door de Everglades over Tamiami trail (highway 41). Bij de H.P. Williams Picknick area stopten we en vanaf een boardwalk hadden we daar een uitstekend uitzicht op een riviertje waarin de alligators volop aanwezig waren. Ook zaten er vele soorten vissen, watervogels en schildpadden.

Een eindje verder sloegen we af naar de loop road. Dit is een scenic drive op een onverharde weg. Het eerste stuk was erg saai vanwege de dichte begroeiing aan beide zijden van de weg. We waren bijna gekeerd maar besloten, gelukkig, toch over de hobbelweg door te rijden want na een tijdje werd de begroeiing aan één kant af en toe wat minder en hadden we doorkijkjes naar allerlei vogels, zoals ibissen, kaalkopooievaars, aasgieren, verschillende soorten reigers en natuurlijk vele alligators (als ze tenminste niet net wegvlogen of onderdoken). Vooral aan het eind van de loop road zagen we heel veel alligators, er lag er zelfs één op de kant van de weg.

We hebben nog een korte trail gelopen: de Tree Snail Hammock trail. Deze was slechts 400 meter en volgens het bord moest je er een half uur de tijd voor nemen maar we waren al na zo'n tien minuten terug, overigens zonder de Florida panter tegen gekomen te zijn.

Na ongeveer 40 mile op de onverharde weg te hebben gereden, kwamen we weer, nu zonder nierstenen, op de highway 41 uit. Via het leefgebied van de Miccosukee indianen gingen we verder zuidwaarts. Hier passeerden we vele palmboomkwekerijen en kwamen we uiteindelijk aan bij onze eindbestemming van vandaag: de Fairway Inn in Florida City. Dit motel hadden we gisteren al via internet geboekt. Dat scheelde vanavond zoeken en vanaf dit motel kunnen we morgen onze weg snel vervolgen. Het zal niet meevallen om de foto's van vandaag uit te zoeken want we hebben veel gezien en er is dus flink geknipt vandaag.

Om half acht waren we al met alle spullen uit de kamer en klaar voor het ontbijt met toast en een droge donut. Na uitgecheckt te hebben, eerst getankt en doorgereden richting Flamingo. Dat ligt in de Everglades. Na de fantastische dag van gisteren wilden we nog een stukje van de Everglades zien voordat we naar Key West zouden rijden.

Kwart voor negen kwamen we aan in het park ($10 entree) waar het Visitor Information Center nog gesloten was. Dus reden we door naar een al uitgekozen trail, namelijk de Anhinga trail bij Royal Palm. Tijdens de trail zaten de aasgieren direct naast het pad op de grond, lagen er alligators in het slootje naast het pad en onderweg naar de boardwalk stak er zelfs een flinke alligator voor ons het pad over. Ach, het is eigenlijk gewoon een dierentuin, maar dan zonder hekken... De boardwalk zelf liep langs de rand van een meer en daarvandaan hadden we een geweldig uitzicht op de vele alligators en diverse watervogels. We ondervonden dat alligators ook geluid kunnen maken, zo lagen er her en der een paar te 'grommen', heel apart geluid.

Na ons een uurtje vermaakt te hebben – en we gelukkig dit keer anti-muggenspul hadden opgesmeerd – gingen we met maar een enkele muggenbult extra weer verder het park in. Bij de Pa-hay-okee lookout was het erg rustig, niet alleen met bezoekers maar ook met wildlife. Dat komt omdat de rivier in dit jaargetijde redelijk droog staat. Wel zagen we veel roofvogels boven onze hoofden rondvliegen.

Verderop liepen we de Pinelands Trail, Die was maar 625 meter, maar vanwege de hoge temperatuur van zo'n 30 graden en omdat Ingrid bijna lekgestoken werd, waren we daar snel klaar en spotten we voornamelijk libelles.

Toen was het toch tijd om de Everglades te verlaten en via highway 1 richting Key West te rijden. Even voor twaalf beginnen we bij Key Largo aan de rit van zo'n 100 mile (160 km) naar Key West. Onderweg eten we op Teatable Key – langs de kant van de weg aan het verkoelende, azuurblauwe water – even een bagel. Daarna gaan we door naar het Bahia Honda State Park. Voor drie dollar per persoon verkrijgen we toegang tot het park. Een groot deel van het eilandje wordt door dit park in beslag genomen. Er zijn we strandjes en via een stuk brug van de oude treinbaan heb je een mooi uitzicht. Hoe hoger je komt, hoe mooier het water kleurt. Hier hebben we even op het strandje gelegen. Wij waren naar de rustige kant van het eilandje gegaan. Achteraf logisch dat het daar zo rustig was want er lagen nogal wat stenen in het water. De duik was daardoor helaas van korte duur.

Rond drieën rijden we verder naar het niet meer zo ver weg gelegen Key West. Daar checken we in bij de Holiday Inn en rijden we verder naar het centrum. Een straat achter de hoofdstraat Duval Street parkeren we onze auto. Lopend verkennen we Duval Street en Mallory Square en besluiten we bij Cheeseburger aan Duval Street wat te eten.

Inmiddels was het over zevenen en wandelen we weer naar Mallory Square. Daar verzamelen vele mensen zich voor de zonsondergang. En waar veel mensen zijn, zijn straatartiesten. Dus tijdens het wachten op de ondergaande zon worden we zo ook nog een beetje vermaakt. Ook zagen we in zee enkele dolfijnen zwemmen. Helaas ook vandaag weer veel bewolking aan de horizon waardoor de ondergaande zon niet echt goed zichtbaar is, maar uiteraard wel rood gekleurde wolken. Na de zonsondergang vermaken we ons nog op Duval Street en rijden daarna – terwijl het nog steeds 28 graden is – weer terug naar het hotel om moe maar voldaan ons mandje op te zoeken.