| Afgelegd aantal km: | 216 | Gereden door: | Frank |
| Gemiddelde temperatuur: | 24 | Weersgesteldheid: | zonnig, 's middags bewolking |
| Gespot wildlife: | Twee Blue Jays, twee witte mountain goats, 5 whiskyjacks (grijs vogeltje), 2 rupsen en veel eekhoorns | ||
Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
Vandaag wordt er weer niet vroeg opgestaan. We slapen uit tot een uur of acht en na een heerlijke warme douche op de camping vertrekken we net na half tien. Dat we wat later op gang zijn, maakt vandaag niet zo uit omdat we sinds gistermiddag weer in British Columbia zijn en onderweg de tijd weer een uur terug zal gaan hebben we toch een uurtje langer vandaag.
De eerste stop is bij de benzinepomp in Golden. Daarna gaan we lopend naar dé attractie van Golden, namelijk de overdekte houten brug. De brug is in 2001 gemaakt en verbindt twee oevers aan de Kicking Horse River. Op zich is de brug wel aardig, maar de entourage aan beide oevers is bedroevend.
Hierna vertrekken we via Highway 1 (de Trans-Canadian Highway) westelijk richting Glacier National Park. Dit park bestaat uit vele hoge bergen en het telt dan ook zo’n 400 gletsjers. Langs de bergpas die door dit park loopt, de Rogers Pass, zien we er enkele liggen. De bergpas wordt op diverse plaatsen via ‘side-tunnels’ half overkapt. In het informatie centrum dat halverwege in het park ligt, kunnen we informatie krijgen over de tot stand koming van de treinbaan die voorheen op de plaats van de highway liep. Inmiddels gaat de trein door een acht kilometer lange tunnel in plaats van over de bergpas. Ook vragen we bij dit informatie centrum na waar we een leuke trail kunnen lopen. De niet heel erg enthousiaste medewerker wijst ons er één aan die we besluiten te gaan ondernemen. De trail start iets verderop bij de Illecillewaet Campground. Het is daar wat zoeken, maar uiteindelijk vinden we onze Meeting of the Waters-trail. De trail loopt langs de Illecillewaet River tot aan het punt waar de Asulkan Brook rivier aansluit. Daar ligt een brug en via de andere oever lopen we weer terug. Aan het eind van de trail komen we bij de restanten van wat eens het Glacier House was. Hier lag lang geleden een station, een hotel en wat andere nederzettingen. Het allerlaatste stukje loopt de trail over de route die de trein vroeger aflegde.
Ondanks dat het een bescheiden loopje was genieten we na afloop in het zonnetje toch van een welverdiende lunch. Vervolgens nemen we de highway verder westelijk naar het Revelstoke National Park dat 16 km verderop ligt. Net nadat we het park betreden lopen we daar de Giant Cedars Trail. Dat is een boardwalk van zo’n 500 meter door het bos met allerlei enorme cedars. Op verschillende plaatsen langs de trail staan informatieborden over de cedars. Ook is er aan het begin van de trail een heel grappig gastenboek dat je kan tekenen. Dit zit verstopt in een soort lessenaartje dat gewoon in de buitenlucht langs de boardwalk staat.
Hierna gaan we via de zuidkant van het park verder richting Revelstoke. Daar gaan we eerst even het plaatsje zelf in naar de Tourist Information. Dit omdat in diverse folders en boeken staat dat de rit naar boven naar Mount Revelstoke, niet voor te lange voertuigen is. Ook is het in Revelstoke wat heiig. Dit blijkt volgens de jonge dame van de VVV te komen door diverse bosbrandjes in de buurt en met onze 30 voet lange camper mogen we nog net de weg naar boven rijden. Dit besluiten we dan ook maar direct te doen. We zijn even voor half vier bij het park en de dame aan het loket bij het park geeft aan dat we om uiterlijk vijf uur weer terug beneden moeten zijn. Hierdoor zullen we geen tijd hebben voor de door ons geplande trail, maar kunnen we alleen wat rond het Balsam Lake lopen. Ook waarschuwt ze ons voor twee Grizzly beren die recent zijn gesignaleerd op de berg.
De weg, genaamd Meadows in de Parkway, loopt zigzaggend zo’n 25 km naar boven en bevat diverse haarspeldbochten en uitkijkpunten. We doen over de rit zo’n half uur, iets wat de terugreis ook ongeveer zal kosten. Dit betekent dat we maar een half uurtje hebben om boven rond te kijken. De door ons gewenste trail blijkt ook niet voor een stukje haalbaar, dus blijft het inderdaad bij het Balsam Lake. Na alle geweldige meren van de afgelopen dagen blijkt die echter wat teleur te stellen. Wel zien we aan de rand van het meer diverse afdrukken van wildlife (de beren?). Een half uur houden we het daar niet eens uit en we besluiten terug te gaan om via de diverse uitkijkpunten nog wat in de verte en de diepte te gluren.
Onderweg naar beneden wordt ook alvast een campground uitgezocht. Het blijkt de Williamson Lake Campground te worden. Die zoeken we dan ook direct na het verlaten van het park op. Zoals een beetje gebruikelijk de laatste tijd wordt de bbq weer aangestoken en na afloop wordt direct het kampvuur opgestart. Ook dat krijgen we de laatste tijd beter onder de knie waardoor het al snel goed fikt.
