Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
Toen we wakker werden was het redelijk bewolkt, maar al snel trok het helemaal open. Surfers waren al vroeg met de golven aan het spelen. Maar toen die wat minder heftig werden, waren ze zo vertrokken. Na Turbo's sprint (echt waar, voor de tweede dag op rij!) over het strand en een ontbijtje, kwamen de voetbaluitslagen van huize Romviel binnen. Moeders kan sinds kort SMS-en en da's heel handig. Als van 'n razende reporter worden telkens de uitslagen doorgeseind. We verlaten Sawtell en komen in Coffs Harbour langs The Big Banana. Een van de opgeblazen attracties voor toeristen; letterlijk en figuurlijk. Met 'n blik van "is dit het nou?" lopen we er ff rond. De 6 meter grote banaan wordt snel gelaten voor wat ie is. Richting Grafton, waar wel veel bananenplantages zijn te vinden, een tussenstop gemaakt in Red Rock. Daar namen de heren 'n duik en kwamen al hijgend van het zwemmen met stroming weer uit het water (conditie van eenE). Net voor een regenbuitje de camper weer in. Red Rock was niet wat Turbo's ervan had verwacht, want qua naam leek het op Red Head, maar verder kwam het in de verste verte nog niet in de buurt. In Ballina gestopt voor de lunch: kip met frieten. Niet ver ten zuiden van de grens met Queensland ligt Byron Bay.
Strand gezien van de Byron Bay lighthouse
De vuurtoren van het nabij gelegen Cape Byron (bouwjaar 1901) heeft een van de krachtigste lampen op het zuidelijk halfrond. De conditie getest door eerst de trappen af te dalen naar het meest oostelijke puntje van AustraliE Een foto met de zelfontspanner en weer de trappen op. Ik heb ze niet geteld, maar geloof me: heul errug veul treetjes (zonder bier). Er valt helaas weer 'n buitje, dus we slaan het strand maar over.
Frank, Pien en Jone op Cape Byron, het meest oostelijke deel van het vaste land van Australie
Voor Tweed Heads wordt een plekje gezocht. Langs de kuststreek een wildkampeerplek zoeken wordt een steeds moeilijkere opgave. Bijna overal staan borden dat het niet is toegestaan om te kamperen. Logisch ook, want het barst er van de campings en die moeten toch ergens van leven. Nou ja, ze moeten het niet van ons hebben dan, want dan verdienen ze niet veel. Uiteindelijk wordt er een geweldige locatie gevonden (en geloof me: de heren zijn errug kritisch als het hier om gaat!). Een inhammetje aan een bosrand, waar we morgenvroeg de kids om de hoek naar school kunnen zien gaan. Het plaatsje, South Golden Beach, staat niet op de kaart.