Gereden: 185 mijlen / 296 kilometer (Jeroen)
Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
Vanmorgen weer geen wekker, maar toch rond zeven uur wakker. Na een ontbijt van toast en koffie gingen we om 8 uur op pad richting Tropic. Daar wilden we tanken maar helaas, het is zondag en de pomp was nog dicht. We hadden nog wel genoeg dus reden we door naar ons reisdoel van vandaag: Bryce Canyon National Park. Dat was ongeveer een half uurtje rijden. De lucht was trouwens strak blauw zonder ook maar één wolkje, maar de temperatuur lag flink laag. We waren enthousiast van start gegaan in korte broek en t-shirt, maar bij een benzinepomp vlak voor de ingang van het park hebben we toch maar een lange broek en een jasje tevoorschijn gehaald. Bij de ingang van het park bleek dat het slechts 34° F = 1° C was! Niet ze raar dat we het wel koud hadden, we zagen zelfs auto’s met ijs op de ramen.
Bij de ingang van Bryce kregen we van de park ranger weer een plattegrond van het park. In Bryce loopt er ook weer één lange weg van 18 mijl het park in. Langs die weg zijn dan diverse afslagen naar view points. Bij de meeste view points hoef je slechts enkele meters vanaf de parkeerplaats te lopen om van het uitzicht te genieten. Dat hebben we dan ook bij de meeste view points gedaan. Vanaf de view points heb je een ongelofelijk uitzicht op de ”hoodoos” van Bryce. De hoodoos zijn pilaren van zandsteen die zo’n 13 miljoen jaar geleden zijn ontstaan. Omdat het een canyon is kijk je vanaf de rand neer op het uitgesleten dal met hoodoos. Zo verschillen alle parken toch wel flink van elkaar.
Het park ligt op een behoorlijke hoogte. Bij de view points stond aangeven op welke hoogte die zich bevonden. Dat was allemaal minimaal 8800 feet. ‘s Middag kreeg de zon wat meer kracht (temperatuur was toen zo’n 63° F = 17° C) en hebben we bij Sunset Point de Navajo trail gelopen. Deze trail loopt vanaf de rand van de berg tussen de hoodoos door naar beneden. Hierdoor krijg je weer een hele andere blik op het geheel. Naar beneden viel trouwens wel mee, maar op de terugweg hebben we wat uitrustmomentjes in moeten bouwen.
Rond drie uur vertrokken we weer uit het park en gingen we op weg naar onze overnachtingsplaats Hurricane. De kaartlezeres leidde ons over diverse toeristische routes met een heel gevarieerd aanbod aan landschappen. Zo kwamen we ondermeer langs Lake Panguitch, reden we door de Cedar Breaks National Monument en door de rode draad in zuidwest Utah, het Dixie National Forest. Highway 143 was erg rustig maar bijzonder mooi. Gelukkig kwam er vanaf Cedar City ook eindelijk weer een classic rock station door op de radio, die country muziek begonnen we namelijk wel wat zat te worden. Rond half zeven arriveerde we in Hurricane. Daar hadden we de keuze uit een viertal motels. Omdat we van Super 8 Motel een coupon hadden met korting hebben we daar ingecheckt. Direct daarna zijn we in het naast het motel gelegen JB’s gaan dineren. Eindelijk weer eens een normale maaltijd. Ook hebben we nog een was gedraaid en de zeer vele foto’s van vandaag nog eens bekeken. Het lijkt wel of we er iedere dag meer maken...
