Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
Vanmorgen hebben we het stadje Oamaru bekeken. Het begon al direct naast de camping met de botanische tuin. Daarna het centrum in en in het zonnetje makkie aan de boel bekeken. In Oamaru staan erg veel gebouwen die eind 1800 zijn neergezet en de meeste worden nog goed bijgehouden. Ook maar direct wat boodschappen gedaan bij de Countdown, één van de grotere supermarkten hier in Nieuw Zeeland.
Frankie G. aan het inkopen in de Countdown
Daarna verder noordelijk langs de kust gereden. Onze uiteindelijke eindbestemming in Nieuw Zeeland, Christchurch, komt toch al erg dichtbij. Nog maar zo'n 250 kilometer en we hebben nog een paar dagen. Vandaar dat we zo'n 60 kilometer boven Oamaru een strand opzoeken om eens heerlijk te relaxen. Het strand in Makikihi bleek helaas een kiezelstrand te zijn, maar gezien de weersberichten die we doorkregen uit Nederland liggen we opperbest op het geheel verlaten kiezelstrand (en ter vekoeling denkend aan de sneeuw in Nederland). Na een paar uurtjes weer ingestapt en doorgereden naar Timaru. Onderweg leek het even of we beschoten werden. Er klonk namelijk een keiharde knal op de voorruit. Het bleek een steentje te zijn dat een putje op onze voorruit had achtergelaten. Ach, we leveren de camper toch over een paar dagen in. Dat wordt wel tijd ook trouwens, want die wc spoelen we (soms) nog steeds door met een fles water en de traptree voor de deur is ook al verbogen (stoepje) en kan ook niet meer uitgeschoven worden. Gelukkig zijn we nog een stel jonge goden die vrij makkelijk en atletisch over dit euvel heenstappen. In Timaru aangekomen hebben we de lunch genuttigd op Caroline Bay, een strandje aan de rand van de stad. Na de lunch nog even bijgekomen op het strand en vervolgens Timaru gaan bekijken.
Even lunchen en bijkomen op Caroline Bay in Timaru
Ook vonden we er uiteraard weer een internetcafé en dat hebben we ook even bezocht. Dit bleek uiteindelijk het goedkoopste internetbezoek van de vakantie te zijn, want na afloop vroeg hij ons hoe lang we eigenlijk bezig waren geweest. Tsja, we waren onderhand de enige twee gasten in de zaak. Gekkenhuis dus, vandaar dat-ie niet meer wist hoe laat we binnen waren gekomen. Nadat we 'm ook nog eens eerlijk onze bezoektijd hadden medegedeeld besloot hij toch maar om een paar luttele dollars te vragen. Nou ja. Prima dachten we. Wat jij wil. Tegen de tijd dat we daar vertrokken gingen de winkels dicht en werd het daardoor rustiger in de stad dus besloten we een overnachtingsplaats te gaan zoeken. Uiteraard reden we hiervoor weer een eindje buiten de stad. Hier helaas geen heuvels en bossen, maar allemaal met hekken afgezette weilanden. Daarmee hadden we al eens slechte ervaringen gehad met het vinden van een wildkampeerplek. Toch vonden we snel een doodlopende weg waarbij aan het eind een schuur stond voor opslag van hooi. Verder wat beschutting en de rest weilanden. Dus weer een prima plek. Snel even aftersunnen en een welverdiende versnapering opentrekken. Wat is het hier toch rot.