Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
Vanmorgen bij het ontwaken blijkt het gelukkig droog te zijn. Na het ontbijt zijn we dan nog even Strahan in gegaan om eea te bekijken en op de foto te zetten. Helaas hebben we geen tijd om deel te nemen aan de bootreis over de rivier die volgens de verhuurster van onze cabin niet gemist mag worden.
Uitzicht op Strahan
We vervolgen onze reis richting Queenstown dat op een half uurtje rijden van Strahan ligt. De oplettende lezer zal denken: "Hè, Queenstown? Daar zijn ze toch al geweest?". Inderdaad, maar dat was Queenstown in Nieuw Zeeland. Dit Queenstown is wat introverter, kleiner en wat meer in verval. Wellicht dat het sombere weer hier ook een rol in speelt, maar zelfs met een zonnetje zou de vloer van het balkon van het hotel zo strak zijn als een golfplaat. Na Queenstown rijden we dwars door een national park en daar is de weg weer wat heuvelachtiger en met name bochtiger. Hierdoor doen we er in totaal toch zo'n vier uur over om weer in Hobart aan te komen. Gezien de weersgesteldheid (zo nu en dan een bui) wordt er onderweg niet veel ondernomen. Noemenswaardig is nog wel de ontsnapping aan het dak van een tuinhuisje zo'n tien kilometer voor Hobart. We kwamen namelijk een pick-up tegen die een net aangeschaft tuinhuisje in z'n laadbak had staan. Zo'n vijftig meter voordat we op gelijke hoogte waren sloeg de wind onder het metalen dakje en die waaide bovenop onze twee voorliggers. Wij konden gelukkig het inmiddels op de weg liggende, verscheurde dak ontwijken. Nou dat scheelde ons weer een boel papierwerk en onze borg. In Hobart even snel naar een internetcafé geweest en verder in de straten rond de haven rondgelopen. Helaas hadden we niet meer tijd want we moesten naar het vliegveld om de auto bij meneer Hertz in te leveren en om in te checken op de vlucht naar Melbourne.
Uitzicht over Hobart vanaf de 12de etage van de parkeergarage
De luchthaven van Hobart wordt momenteel verbouwd en aangezien het normaal al net zo 'groot' is als de helft van Zestienhoven bleef er nu helemaal weinig ruimte over voor de reizigers. Op grote borden wordt aangegeven dat de verbouwingen februari 2005 klaar zullen zijn. Nou, dan mogen ze heel Hobart wel vragen om mee te helpen want het zag er nog alles behalve klaar uit. Na zo'n zeventig minuten vliegen waren we in Melbourne. Ook hier blijkt het te regenen. Gelukkig is een hotel in de buurt van de luchthaven snel gevonden. Ook hier blijken ze namelijk Formule 1 hotelletjes te hebben op slechts vier minuten lopen. Na het inchecken verkassen we naar de buren. Daar zit namelijk meneer McDonalds die allerlei goed vullende maaltijden verkoopt. Na enkele keren besteld te hebben denken we dat we het zo wel even uithouden en vertrekken weer richting hotel. Vanavond bijtijds naar bed want morgenochtend komt Lidwine (alias Pien) al om 6:20 uur aan. Dat wordt dus vroeg opstaan om d'r op te halen en daarna naar de camperverhuurder om ons Apollootje weer op te halen.