Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
Al vroeg wakker door 'n hoop kindergekrijs; het waren er ongeveer slechts twee, maar het leek wel een hele kindercrèche. Precies naast de camper werd de alarmbel gerinkeld: eentje wilde met de anderen mee maar die bleven niet wachten. Turbo waagde zich daarna toch weer 'ns aan 'n hardlooprondje. Maar de hitte was snel goed voelbaar en we werden gewaarschuwd voor wat nog komen gaat. "Ever felt how it is when it's over 45 degrees? Be prepared." De schilder die dit zei, had vroeger in Cairns gewoond, maar kon het er niet uithouden. Op weg richting Noosa Heads genoeg strandjes om uit te kiezen. De ene nog uitnodigender dan de andere. Bij Sunrise Beach wordt de camper geparkeerd en ploffen we neer op het strand. Met uitzicht op een stel van middelbare leeftijd dat wormpjes aan het rapen is; al die tijd dat wij er waren en toen we weggingen nog steeds. Mevrouw had geluk; als de modepolitie in de buurt was geweest was ze 't haasje. Een ongekende combi van shirt en broek en geheel niet bijpassend petje. In Noosa Heads wordt een internetcafé bezocht, waarbij de airco op volle toeren draait en het zelfs frisjes binnen is. Een eindje verderop bij uitkijkpunt Laguna Lookout 'n ijsje genuttigd, maar de vriezer lijkt het niet meer aan te kunnen. Volgens Jone is hun bakje 'kouwe kwark', maar de mijne is alleen nog een prakkie in een papiertje. Maar ijs = ijs = verkoeling.
Noosa Heads gezien vanaf Laguna Lookout
Meer het binnenland in, waar de bewegwijzering te wensen overlaat. Sommige dorpjes hebben we helemaal gehad om uiteindelijk maar een kant uit te gaan waar we eigenlijk ook niet heenwilden. Maar ja, je moet wat. Via een u-bocht of een jij-bak komen we er uiteindelijk ook. De omgeving is weer regenwoudachtig en dus groen. Aan de rand van Great Sandy National Park komen we op een stuk gravelweg. Als we later de afslag Cooloola Way willen nemen, wordt toch besloten om dit niet te doen. De auto's mogen niet te zwaar en te hoog zijn en 4x4WD wordt aangeraden. Wij hebben alles in huis om in de problemen te komen en we willen de Apollo heelhuids afleveren. Dus weer een andere route genomen, waarbij we weer stukken normaal wegdek hebben. Het rijdt in het begin in ieder geval goed door -al snel krijgen we 15 kilometer gravel voor de kiezen- en we hebben nog wat kilometers te gaan naar Cairns. Maar het eindpunt van deze weg, Rainbow Beach, was de rit meer dan waard!!! Een hele zwerm schitterend gekleurde vogels (te groot om parkiet te zijn en te klein als papegaai) kwam ons tegemoet.
De felgekleurde parkiegaaien bij Rainbow Beach
En het strand zelf was een paradijsje. Hele aparte rotstenen met palmbomen; het kon zo allemaal de folder in. Overnachten in Tin Can Bay, waar het echte centrum van de parkiegaaien bleek te zitten, was geen optie. Op iedere hoek van de straat werd duidelijk gemaakt dat er 'no camping' was toegestaan. Dus rondom het militaire oefenterrein, richting Maryborough wordt een stekkie gevonden bij Poona. Onderweg worden weer drie kangaroo's gespot, want het is rond zonsondergang en dan komen ze naar de rand van het bos.
Overnachtingsplek in Poona
Op een verlaten bospad wordt 't campertje voor de overnachting neergezet. En dan is het tijd voor 'n biertje met nacho's, guacamole en tzaziki; een van onze vele goede tradities hier in OZ.