Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
Gisteravond uiteraard bijzonder mooi gestaan met de camper. Natuurlijk gingen we even proberen of de 'reparatie' van de doortrekker van de wc nog werkte. Nou, mooi niet dus. Maar ja, geen probleem want we waren toch niet van plan om de wc van de buitenkant te gaan doortrekken. Er staat nu dus gewoon een fles water naast het toilet. Het enige bezoek dat we 's avonds kregen was van twee honden met halsband en antenne. We hoorden en zagen ze wat snuffelen rondom de camper en ze verdwenen daarna weer. Enkele uren later stopte er een auto en daaruit sprongen vier gestresste Nieuw Zeelanders, waarvan één met een mega grote ontvanger. Die waren dus opzoek naar die honden. Wij uitgelegd dat we ze inderdaad gezien hadden en aangegeven welke kant ze waren opgelopen. Uiteraard wel de goeie kant op gewezen en niet op z'n 'Wo ist der Bahnhoff?' (voor de Koot en Bie kenners) naar de andere kant gestuurd. 's Avonds vanuit de camper nog wat foto's geschoten van de ondergaande zon (zie de extra foto bij fotoalbum Wellington-Elaine Bay) en gaan slapen. 's Nachts werden we rond een uur of vijf wakker van het geschud van de camper. Wat bleek, we stonden precies op de top van de heuvel en er was een flinke wind opgestoken. Het schudden was nog heftiger als de deining op de boot van Wellington naar Picton. Tsja, zo konden we niet meer slapen. Dus de boel snel vertrek klaar gemaakt (vuile afwas in kastjes, gaskraan uit etc.) en de camper gestart om een beschuttere plaats te zoeken. Die vonden we gelukkig al snel en daarna weer onder het dekbed gekropen. Overdag is het hier heerlijk warm, maar 's nachts koelt het flink af. Door deze nachtelijke escapade stonden we wat later op dan gebruikelijk en vertrokken we richting het Abel Tasman National Park. Via o.a. Okiwi Bay kwamen we uiteindelijk langs Nelson. Daar zijn we naar de Visitor Information Center geweest en weer de folders voor activiteiten in de regio uit de stellingen getrokken. Daarna het stadje verkend, de markt bekeken en één van de internetcafés bezocht. In het internetcafe zagen we dat er vooral in het Abel Tasman Park de gevreesde 'sandflies' voorkomen. Dat zijn kleine fruitvliegachtige beestjes die gemeen kunnen steken. Daarna dus meteen op zoek gegeaan naar een apotheek of drogist. De apotheek die we uiteindelijk vonden bleek al dicht te zijn. Zo jammer. Maar ja, weer de camper in en verder gereden. In Richmond vonden we wel een drogisterij die open was en een lieftallige, veel te blonde jongedame wist ons een protectiemiddel en middel voor als we gestoken waren aan te smeren. Daarna op weg gegaan naar Motueka. Vlak daarvoor nog in een kleine file gestaan (erg uitzonderlijk hier). Niet omdat er koeien of schapen op de weg liepen, maar er was één of ander kukken met z'n auto de plomp in gereden. Politie erbij, ambulance in aantocht en uiteraard de nodige ramptoeristen die het tafereel gade sloegen.
Lunch in Port Motueka (wederom met zelfontspanner geschoten)
Uiteindelijk in Port Motueka een late lunch genuttigd. Daar hebben we de folders die we in Nelson hadden gearresteerd eens bekeken en kwamen we tot de conclusie dat het beter was om door te rijden naar Marahau. Zo gezegd, zo gedaan. Marahau is een plaatsje dat aan het strand en direct aan de rand van het Abel Tasman Park ligt. Van hieruit vertrekken ook de nodige tours richting park. De camping had gelukkig nog een plaats voor ons en nadat we de camper hadden geparkeerd zijn we verkoeling gaan zoeken in de zee. Bij terugkomst hebben we een tour voor morgen geboekt. We wilden eerst gaan kayakken op zee langs het park, maar uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om per watertaxi afgezet te worden, dan een uur of vier langs de kust terug te lopen en het laatste stuk weer per watertaxi af te leggen. Op het moment dat ik dit zit te tikken komt er een duits stel met erg klein kind mededelen dat zij deze plek voor drie dagen geboekt hebben. Nou, wij hebben toch echt plaatsnummer 30 doorgekregen van de receptie dus we laten ze afdruipen. De duitser komt na zo'n tien minuten terug en vertrekken naar een ander plekje op de camping. Hoera. Hier in down under is de stand Nederland - Duitsland: 1-0!