Dag 6: Ucluelet – Qualicum Beach

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Verhoudingsgewijs laat uit de veren (07.00u). Na een ontbijtje met gebakken eieren en spek gaan we op weg naar een aantal -korte- trails in het Pacific Rim National Park. Dit park is de hoofdattractie aan de westkust van Vancouver Island. Het park heeft drie gebieden, waarvan wij alleen Long Beach bezoeken. Long Beach is een 20km lang, licht aflopend strand met fijn zand, verlaten baaien en regenwoud.
Het is nog mistig als we beginnen met de Bog Trail. Een omloopje van 800m over een boardwalk. Het boekwerkje dat we vooraf krijgen, met een aantal markeringspunten die uitgebreid worden beschreven, is teveel om in deze korte tijd te lezen. De Bog Trail bestaat uit een gigantisch Broccoli bos. Ja, als je goed kijkt naar de bomen is daar broccoli in te herkennen. Het genoemde kuifvogeltje Steller’s Jay vliegt exact op punt 9. Helaas is dat niet het geval met het Columbian Blacktail Deer.

De volgende trail die we nemen is Rain Forest. Deze trail is ongeveer 1km lang. In dit oeroude regenwoud groeien machtige, 800 jaar oude reuzenlevensbomen (red cedars) en dennenbomen. Ze hebben ontelbare winterstormen overleefd. Op de takken groeien varens en mossen, waarvan telkens water druppelt. Samen met valse acacia’s, frambozen en rode bosbessen vormen ze een dik tapijt dat de bodem bedekt en glanst in alle tinten groen met hier en daar een beetje kleur. De smalle trail kronkelt enorm en leidt langs gigantische boomstronken met breed uitwaaierende wortelstelsels en half verrotte reuzenlevensbomen waaraan weer nieuwe takken groeien. De diepe stilte wordt soms doorbroken door een brekende tak of de lokroep van een vogel (jawel, die klakvogel was ook mee).
Daarna gaan we door naar Combers Beach. Door de vermenging van kalk van vergruisde schelpdieren was dit strand bijna wit. Maar de schelpen werden destijds met grote hoeveelheden door toeristen mee naar huis genomen. De afvoer ging sneller dan de aanvoer vanuit zee. Rangers van het park schatten dat de 300.000 bezoekers die jaarlijks komen zo’n zeven ton schelpen afvoeren. Op het strand ligt veel hout dat is aangespoeld. Wij nemen een paar latjes mee om een volgend kampvuur aan te maken.
En dan op naar Radar Hill. De omschrijving zorgt ervoor dat we nog even twijfelen of we deze trail op de heen- of terugweg naar Tofino gaan maken. Want het is slechts 100m, maar het wordt omschreven als een steep (steile) trail. Dus we zijn voorbereid op een heftige klim, die we toch maar gelijk na de vorige (Combers Beach) gaan maken. Je voelt ‘m al. De 100m was zo afgelegd en we stegen wel in hoogte, maar de trail vanaf Combers Beach was tien keer zo steil. Maar waar is waar: het uitzicht bovenaan is adembenemend mooi.

We gaan door naar het 11km verderop gelegen Tofino. Vergelijkbaar met Ucluelet, maar dan commerciëler van opzet. Een pittoresk visserdorpje van waaruit allerlei uitstapjes kunnen worden gemaakt. Na een bak koffie met wat lekkers (kaneel- en chocokoek), stappen we in de camper om een aardige trip af te leggen. Dat doen we om een beetje geschikt uit te gaan komen voor de volgende oversteek die we morgen willen gaan maken. We komen uit in Qualicum Beach, een populaire badplaats, waar we een willekeurige camping aan zee oprijden. Een korte blik op de campground doet ons besluiten hier de rest van de middag en de nacht door te gaan brengen. We zoeken een plekje in de zon, die de hele dag geweldig aanwezig is geweest. Hopelijk morgen weer zo’n schitterende dag.