Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Ik denk toch echt dat we 'gewoon' op een willekeurig erf stonden; kleine hint moet misschien wel de brievenbus zijn geweest aan het begin van het gravelpad. Maar alles wat voorbij kwam gereden, zat te lachen en te zwaaien. Conclusie: aardig volk hiero dus. Vanuit Sarina via Glasstree Beach gaan we richting Mackay. Daar ff water gevuld en getankt. Want we hadden besloten rechtstreeks door te rijden naar het 148 kilometer verderop gelegen Airlie Beach. Over de Bruce Highway, die parallel loopt aan het spoor. Vanuit Airlie Beach is het een eenvoudige oversteek naar de Whitsunday Islands, die hun naam kregen van kapitein Cook. Hij dacht op Pinksterzondag 1770 tussen de eilanden en de kust te zeilen, maar zat er door de internationale datumlijn een dag naast. Nou, wij zullen er wis en waarachtig op zondag zijn. De ca. 100 Whitsunday Islands worden omschreven als de prachtigste tropische paradijzen in Queensland. Ze worden omzoomd door koraal en de meeste zijn onbewoond. Whitehaven Beach op Whitsunday Island, het grootste eiland, staat bekend als een van de mooiste stranden van het Great Barrier Reef. De plaatjes in de boeken zijn veelbelovend. En de borden langs de weg beloven ook 'een paradijs op aarde'. En bij het binnenrijden van Airlie Beach rond het middaguur wordt het al aardig duidelijk: het is hier al daadwerkelijk schitterend. Het heeft wat weg van Monaco, maar dan kleinschaliger en dus lieflijker van opzet. Het is ook echt een backpackers-oord, zo is te merken. We treffen het wederom: op zaterdag is er markt in Airlie Beach. En ditmaal een markt die het dan wel waardig is om zo genoemd te worden. Niet mega-groot, maar als we eroverheen geslenterd zijn, blijkt dat ie groot genoeg is in deze hitte.

JJJ en Frank op de markt in Airlie Beach

De temperatuur is inmiddels opgelopen tot graadje verzengend. Eerst maar ff boodschappen doen, dan zit dat er alvast op. Vooral voldoende XXXX (lees: biertjes), want die waren gisteravond erg schaars geworden en van sommige dingen kun je niet genoeg op voorraad hebben.

Inkopen doen in de supermarkt in Airlie Beach

Aan de boulevard wordt vervolgens een echte steak burger x3 besteld. Een hele maaltijd en er wordt al gelijk gespeculeerd hoe lang het zal gaan duren voor daar de Dorito's en guacamole bijkunnen. Daarna snel richting de Laguna, zijnde het zwembad. Erg ondiep, dus ook erg warm, maar toch verkoelend. En zonder de kwallen, stingers en jellyfish uiteraard. Die krioelen over de rotsrand heen. Je krijgt al de kriebels als je die beesten (spinnen op verhoogde pootjes samasegge) ziet lopen. Na enige verkoeling gaat ondergetekende alvast op zoek naar een boottrip naar Whitsunday Island; overal moet namelijk daags tevoren geboekt worden. Geen gemakkelijke opgave: wat wij willen is simpel (een retourtje en de rest regelen we zelf wel), maar er is vanalles behalve simpel. Het barst er van de boekingskantoren en die bieden van alles en nog wat aan. Cruises naar meerdere eilanden met wandelingen, lunches, bbq's, duiklessen, sky-diving, helicoptervluchten, you name it. Maar het zijn eigenlijk allemaal all-in pakketten met veel 'toeters en bellen'. Afijn, uiteindelijk toch eentje gevonden met een 80 voeter race-jacht zeilboot (de Ragamuffin) die alleen naar Whitsunday Island gaat. Én deze trip gaat ook op zondag. Na het boeken is het (weer) tijd voor 'n ijsje. Nou, met afstand de beste in Australië én Europa! Royal Copenhagen; zo'n tentje moet je niet bij je in de buurt hebben hoor. Dagelijks vers gemaakt en dat was te proeven! Gelukkig komen we hier morgen nog een keer, hmmmm. Na een verkenningstochtje naar de haven gaan we op zoek naar een overnachtingsplek. Binnen twee minuten weet ik een héél groot nadeel van deze stek: je wordt er gek van de muggen. Eén geluk: ze zijn doller op de heren, maar alleen al het gezoem...

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Voor vanmorgen hadden we zelfs een wekker gezet (en dat op vakantie), maar we moesten namelijk uiterlijk om half negen aan de haven in Shute Harbour zijn. Anders zou de boot gewoon zonder ons vertrekken en dat wilde we uiteraard onder geen beding. Ruim op tijd waren we dan ook al op de kade. Eenmaal aan boord bleken er nog zo'n 15 medepassagiers, vier bemanningsleden en een fotograaf te zijn. En het was ook niet de eerste de beste boot waar we opstapte. Nee, de Maxi Ragamuffin is eigenlijk een racejacht. Het is 80 foot lang (24 meter) en het heeft, ook al is het voor het laatst in 1990, als enige boot drie maal de beroemde zeilwedstrijd Sydney - Hobart gewonnen. Nou en dat het een racejacht was bleek al snel nadat we bij Hamilton Island nog wat extra passagiers hadden ingeladen. Tot die tijd werd er alleen op de motor gevaren maar na Hamilton Island ging de wind vol in de zeilen. Er werden trouwens wat vrijwilligers gezocht om zich in het zweet te werken om de zeilen te hijsen, maar daar kwamen we mooi onderuit. Eenmaal op gang ging de boot toch verdraaid schuin door het water. Iets wat bij de tortelduifjes natuurlijk wel bekend was, want ja, die hebben elkaar vorig jaar in Griekenland tijdens een zeilvakantie ontmoet. Maar Turbo's had zo'n helling in het water niet verwacht. Gelukkig bleek er niets aan de hand te zijn en dat hoort bij het zeilen, okay dan. Kwestie van schrap zetten zodat je niet van boord glijdt en knallen maar.

De Maxi Ragamuffin onderweg naar Whitsunday Island

Vlak voordat we er waren raakte er een tweetal meevarende meisjes wat zeeziek en hadden wat zakjes nodig om de maaginhoud in te deponeren. Uiteraard had geen van ons drieën daar last van. Gelukkig was het vandaag wat bewolkt want als de zon doorkwam dan brandde hij ook enorm. Na een dikke twee uur varen (16 nautische mijlen) arriveerden we bij Whitehaven Beach op Whitsunday Island. En vanaf de boot te zien zag dat er al net zo goed uit als in de folders.

Het strand Whitehaven Beach op Whitsunday Island, enig commentaar is overbodig

Een werkelijk hagelwit strand met heel helder, turqoise gekleurd water. In drie lichtingen werden we met een kleinere rubberboot aan wal gezet en konden we een duik nemen. Maar niet eerder dan dat we een 'stingersuit' aan hadden gedaan. Ook hier schijnt de jellyfish (kwal met lange tentakels), ook wel stinger genaamd, voor te (kunnen) komen en aangezien we geen risico wilde nemen dat we gestoken zouden worden hadden we toch maar zo'n pak gehuurd. Daarna werd er op het strand een lunch geserveerd; diverse broodjes, een wrap met kip en stukken fruit. Helemaal niet verkeerd. En daarna was het echt tijd om te gaan genieten van het strand. Al snel beseften we het: This must be just like living in paradise.

Frankie G. en Turbo keuren de helderheid van het water

Na een dik uur genieten op het strand en in zee werd het tijd om weer op de boot te stappen en terug te varen naar Shute Harbour. Onderweg werd de bij Hamilton Island opgestapte groep weer afgezet en met het selecte gezelschap werd koers gezet richting de haven. Eenmaal van boord bleek dat we alledrie toch wel erg bijgekleurd waren van dit dagje op en rond het water. De camper werd dan ook snel naar een camping net buiten Airlie Beach gestuurd. Daar kon de airco weer worden aangezet want afgelopen nacht was het toch wel bijzonder warm geweest in de camper. Een nadeel van deze regio is dat de zon al om zeven uur ondergaat, maar eigenlijk hadden we toch al genoeg zon gezien deze dag.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Zeer goed geslapen doordat de airco z'n werk goed gedaan heeft in de vooravond terwijl wij buiten wat nababbelden over wat er allemaal voorgevallen was op de zeiltocht naar Whitehaven. Deze camping hier in Airlie Beach is dan ook de beste tot nu toe in alle opzichten. Om 9 uur gaan we op weg verder richting Cairns en komen we al vrij snel in Bowen een relax plaatsje waar uiteraard even door het centrum gewandeld wordt alvorens we richting strand gaan, hier is op strand een zogenaamd stingernet geplaatst zodat je ongestoord kunt zwemmen. Het strand is niet zo mooi wit als gister maar de zee die een temperatuur heeft van zeker 24 graden geeft zeker een soort van verkoeling. Bij het verlaten van Bowen worden we even na een rotonde met groot vertoon aangehouden door de politie, wat blijkt de smeris heeft geconstateerd dat degene op de bijrijdersstoel geen gordel omheeft. Niks geen waarschuwing maar direct een flinke bekeuring te betalen binnen 28 dagen anders volgt de rechtbank!! Wel spijtig, maar kan gebeuren.

De politieauto die ons met sirenes en al aan de kant zetten

Op de weg verder komen we nog in Ayr waar we even rondkijken voor een internetcafé maar wanneer dit niet gespot wordt, vervolgen we onze weg richting Noorden. Diverse plaatsjes doen we nog aan voordat we in Townsville arriveren. Deze stad die tegen een berg aanligt heeft meer dan 150.000 inwoners maar is echter zeer overzichtelijk en duidelijk qua bewijzering. De camper kan eenvoudig geparkeerd worden (dit is wel eens anders in een grote stad) en dus kan het gezelschap Townsville gaan verkennen. Er is een enorme winkelpromenade die eindigt in de haven. Twee uurtjes later zoeken we de airco van de camper weer op, want ja ruim 35 graden doet je zelfs transpireren als je wandelt!! Townsville wordt weer verlaten en via de Hwy 1 gaan we verder richting Cairns. Inmiddels hebben we besloten om de laatste paar dagen 's avonds maar een camping op te zoeken. Dit in verband met de al eerder genoemde enorme hitte, kort gezegd de airco is gewoon hard nodig om 's nachts enigszins normaal te kunnen slapen. Een 60 km ten noorden van Townsville ligt het plaatsje Rollingstone, hier ligt volgens de boeken een camping aan zee. Hier aangekomen blijkt het een camping die net geopend is maar wel één met potentie om een topcamping te worden. Alle ingrediënten zijn namelijk aanwezig; strand, zee, palmbomen, zwembad enz. De eigenaar verontschuldigt zich min of meer wanneer blijkt dat er slechts 2 andere campinggasten zijn op een camping waar minimaal 100 plaatsen zijn. We kunnen dan ook zelf een plaats uitzoeken zo groot als we willen.

Het uitzicht in Rollingstone richting zee vanaf de camper

Het wordt een plaats vlak aan zee dicht bij het zwembad en de sanitair op nog geen 50 mtr, kortom gewoon luxe. Wat foto's later wordt de eerste pils genuttigd in het zonnetje, tot morgen..

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Gisteravond toen het donker werd, kwamen en masse de padden op het kunstlicht af. En niet van die kleintjes! Rondom het zwembad en de douche- en toiletruimte was het spits. En hoewel ze natuurlijk niks doen, kunnen ze je wel enorm laten schrikken. Bijvoorbeeld door zich ineens op 'n plee te bevinden en daar tegen een prullenbak of de pot aan te springen. De camping in Rollingstone was dus een echte meevaller, ook ten opzichte van wat in het Big4-boekje stond. Het kinderbadje bleek een 'gewoon' (lees: luxe) zwembad en verder alles dus aanwezig om zeker 4 sterren waard te zijn. Maar nog wel veel in aanbouw. Dus toen we 's ochtends wakker werden, werd er volop beton gestort en ander bouwwerk uitgevoerd. Gelijk weer met excuses erbij voor het geval er overlast werd veroorzaakt. Nou, best lekker hoor. Naar werkende mensen kijken, terwijl je in het zonnetje je ontbijtje zit te nuttigen. Net na negenen vertrekken we met als eindbestemming voor vandaag Cairns. Dat wordt 'm uiteindelijk niet, maar niks ligt tevoren vast. Ontbijtje nog in de volle zon genuttigd, maar onderweg net na Ingham valt de eerste beloofde 'shower'. We horen hier al de hele week van, maar verder dan een wolkje voor de zon -waar we erg dankbaar voor waren-, kwam het tot nu toe niet.

Onderweg richting Cairns viel dan de eerste bui in Queensland

Onderweg blijft het met regelmaat wat regenen, maar de temperatuur is zeker niet laag te noemen. Met 32 graden en toch wat druppels rijden we rond de middag Cairns binnen. Daar wordt een beetje in de stad rondgeslenterd en -dat zul je altijd zien- normaliter op iedere hoek van de straat een flappentap en nu overal internetcafé's, maar geen cashmachine te bekennen. Uiteraard wel toen we eenmaal gepind hadden, nadat we eerst nog voor een kapotte hadden gestaan. Vervolgens bij een Ierse pub aan de beef- respectievelijk chicken-burger. Wederom een hele maaltijd. Na nog wat rondslenteren, gaan we richting Port Douglas.

Onderweg op de Captain Cook Highway richting Port Douglas

Een geweldig stadje, waarvan de toegangswegen allemaal met palmbomen omzoomd zijn. Eerst rijden we naar het lookoutpoint. Als we terugkomen in het centrum is het inmiddels weer gaan regenen. Een echt subtropisch buitje. We halen alleen de meest hoognodige boodschappen en besluiten door te rijden naar de camping. Die ligt weer op de weg richting Cairns. Dat komt mooi uit, want voor morgen staat nog een activiteit op ons verlanglijstje. Wel een beetje afhankelijk van het weer, want in de regen in een gondel over het regenwoud zien we niet zo zitten. We zijn benieuwd wat het wordt.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.