Gereden: 288 mijlen / 460 kilometer (Jeroen)

We hadden de wekker gezet om 6:20 uur, maar we waren al net daarvoor wakker. Biologische klok aan het ontwikkelen? Zal wel weer snel over zijn als we thuis zijn. Op de kamer een bakkie gemaakt en na het douchen zijn we gaan ontbijten in het hotel. Redelijk uitgebreid, niet alleen toast met jam, maar ook bagels, wafels en fruit verkrijgbaar. Daarna hebben we uitgecheckt, de koelbox gevuld met ijs en naar de goedkoopste benzinepomp in Oakdale gereden om de tank vol te gooien. Uiteindelijk gingen we om even voor acht weer op weg naar Yosemite NP, waar we rond kwart over negen aankwamen.

De lucht was weer eens strak blauw, maar de temperatuur lag erg laag. Dat kwam vooral vanwege het koude windje dat er stond. De korte broek en t-shirt werden snel verruild voor een langere broek en een vest. In het park direct afgeslagen naar de Tioga Road. Deze weg loopt van het westen naar het oosten (of andersom) van Yosemite NP en (weer eens een record) blijkt de hoogst gelegen weg in de VS te zijn. We begonnen al aan de Tioga Road op zo’n 8000 feet (zo’n 2600 meter) en aan het eind ligt-ie op dik 3000 meter.

Onderweg hebben we diverse stops gemaakt, veelal bij uitzichtpunten maar ook om een trail te lopen naar de Soda Springs. In dit park zijn erg veel trails te lopen, maar de meeste met een gemiddelde duur van 3 à 4 uur. Dat vonden we een beetje te veel van het goede en de trail naar Soda Springs is één van de kortere en zou ongeveer een uur zijn. Dit werd uiteindelijk wat langer omdat we onderweg hebben geluncht en aan het eind nog wat rondgelopen hebben. Voor de lunch hadden we een plekje uit de wind en in het zonnetje opgezocht. Toen merkte je dat de temperatuur best hoog was, maar door het koele windje de rest van de tijd dus aardig laag wordt gehouden. Die Amerikanen vonden het wel heel erg koud want die zagen we zo nu en dan lopen met handschoenen en muts. Dat was nou ook wel weer een beetje overdreven.

Onderweg weer wat wildlife gespot in de vorm van een ‘slang’. Althans, ééntje van een centimeter of 15 lang (moeilijk te schatten zo gekronkeld) en maar een centimeter dik. Maar hij was wel vliegensvlug. Ook in Yosemite wordt gewaarschuwd voor beren, maar ja, die zagen we vandaag natuurlijk ook weer niet. Dat kwam wellicht ook omdat het drukker was dan de nationale parken die we al bezocht hebben. Maar dat hadden we al verwacht omdat het zaterdag is. De drukte was met name te merken bij de parkeerplaatsjes. Maar omdat de parkeerplaatsjes vrij beperkt zijn is het toch weer vrij rustig als je een parkeerplekje hebt gevonden. Het is echt een heel mooi, uitgestrekt groen park. Het ligt tussen de bergen en er zijn overal meertjes. Deze variëren in grootte, sommigen zijn in de zomer opgedroogd. Om half twee bereikten we de oostkant van het park en daar hebben we het laatste nationale park van deze vakantie achter ons gelaten.

Bij het eerste park, Cabrillo NP in San Diego, hadden we een nationale parkpas gekocht voor vijftig dollar. Deze hebben we er ruim uitgehaald. Als we overal apart toegang hadden moeten betalen, waren we op $ 215,00 dollar uitgekomen!

Na Yosemite NP zijn we nog even voor wat foto’s gestopt bij Mono Lake, het op één na oudste meer van Amerika. Daarna hebben we onze weg vervolgd over highway 395 en zijn afgeslagen op highway 270, een weg van zo’n 13 mijl waarvan de laatste drie mijl onverhard is, naar Bodie. Bodie is een zogenaamde ghost town. In 1879 was dit een flinke stad, omdat hier goud werd gedolven, maar nu is er nog maar 5% over aan verlaten gebouwen. In tegenstelling tot het plaatsje Oatman wat we onderweg op route 66 tegenkwamen, is Bodie niet commercieel uitgebuit. Dus geen souvenirwinkeltjes en geen verkleedde mensen. Hier hebben we anderhalf uur rondgekeken bij oude, verzakte huisjes met daarin nog de bewaarde interieurs, onder het stof en spinnenwebben en hebben we uiteraard diverse foto’s gemaakt.

Vervolgens hebben we highway 395 weer opgepakt richting Lake Tahoe. Bij Topaz zijn we verdergegaan op highway 89, en moesten we over twee passen: de monitorpas van 8314ft en de Lutherpas van 7735ft. De al laag staande zon scheen hierbij af en toe nogal hinderlijk over de bergen heen, op de vieze autoruit en in onze ogen.

Om half 7 kwamen we in South Lake City aan. Het was toen 61°F, 16°C, met nog een frisse wind erbij. Na even rondgereden te hebben, zijn we ingecheckt bij Motel 6. Niet echt goedkoop en nogal simpel (geen koffiezetapparaat, föhn, internet) maar het is zaterdag en dan gelden de kortingsbonnen niet. En we hadden ook niet veel zin om bij allerlei andere motels naar de prijs te gaan vragen. Daarna hebben we snel wat gegeten bij Kentucky Fried Chicken en zijn naar onze kamer gegaan. Het was toen al echt koud, we hebben zelfs de kachel even aangezet in de auto. Op de tv zagen we dat het ’s nachts zou gaan afkoelen tot onder het vriespunt dus zijn we maar vroeg onder de wol gekropen.

Gereden: 256 mijlen / 410 kilometer (Ingrid)

We beginnen dit verslag weer bij vanmorgen. We hadden geen wekker op de kamer maar we waren toch vroeg wakker. Toen hebben we nog even het verslag van gisteren gemaakt, want daar waren we gisteren niet meer aan toe gekomen. Ingrid moest ‘s ochtends ook nog even heen en weer naar de auto om andere schoenen te halen. Nou, die kwam verkleumd weer terug. Het was flink koud en er zat zelfs ijs op de ramen van de auto.

Om kwart voor negen checkten we uit en namen we een lekker warm bakkie koffie mee bij de receptie. Na het voltanken gingen we op weg naar de zuidpunt van Lake Tahoe. Eerst gingen we naar de Tahoe Keys, maar dat bleek een wijk voor welgestelde Amerikanen te zijn. Alles was privé terrein en we konden zelfs nergens bij het meer zelf komen. Dus maar verder gereden, langs de westkant van het meer, maar Emerald Bay. Daar liep de weg wat hoger boven Lake Tahoe en kwamen we langs enkele view points. Maar we moesten nog ontbijten en dat wilden we eigenlijk bij het meer doen. Dat lukte dus niet, aan het meer is het allemaal privé terrein. Uiteindelijk kwamen we halverwege het meer bij het Sugar Pine State Park. Daar hebben we aan een picknicktafel in het zonnetje zitten ontbijten, de temperatuur was inmiddels al flink hoger omdat de zon steeds krachtiger werd en er geen wolkje aan de lucht was om ‘m te beletten om te schijnen.

Na het ontbijt zijn we verder langs het meer gereden tot aan Tahoe City. Daar zijn we afgeslagen richting Interstate 80. Hier kwamen we door Squaw Valley, het plaatsje waar in 1960 de Winterspelen blijken te hebben plaats gevonden. Het gebied rond Lake Tahoe is dan ook zowel ‘s zomers als ‘s winters in trek.

Vanaf Truckee zijn we de Interstate 80 opgegaan richting het westen, richting Sacramento. Wat opviel was dat het op deze zondag toch erg druk was op de weg. Met name veel motoren en campers met Harley stickers e.d. We vermoedden dat er ergens een motorfestijn is geweest en dat ze allemaal op de terugweg naar huis waren. In Sacramento hebben we een hele korte poging gedaan om opzoek te gaan naar de Old Town. Maar omdat we geen gedetailleerde kaart hadden hebben we dat maar snel opgegeven. Wel zijn we bij de McDonalds gestopt om te lunchen. Daarna weer verder op weg over Interstate 80 richting San Francisco, onderweg zagen we dat het 81°F = 27°C was. Omdat we over de Golden Gate Bridge San Francisco wilden binnen rijden zijn we op het laatst nog wat afgebogen naar de 101.

Vanaf de laatste afslag voor de Golden Gate heb je dan al zo nu en dan zicht op San Francisco. Toen we de Golden Gate opreden zagen we dat er een baan met mist vanaf de oceaan onder de brug door de baai in kwam waaien. Halverwege de brug reden we dan ook een stukje in de mist.

Het hotel dat we op het oog hadden lag vlak bij de doorgaande 101 waardoor we het snel gevonden hadden. Met de kortingscoupon kwamen we aan bij de receptie, maar helaas waren de kamers waarvoor de korting geldt al vol. Toch maar een kamer geboekt bij de Best Inn en met de ANWB-pas ontvingen we toch nog 10% korting. Het hotel ligt aan de Van Ness Avenue, vlak bij de kruising met Lombard Street. Vrij dicht bij Fisherman’s Wharf. We waren er al om even over vieren, dus na de spullen op de kamer te hebben gelegd zijn we meteen vertrokken naar Fisherman’s Wharf en Pier 39. Toen de zon onder ging werd het toch wel wat fris en zijn we terug gelopen richting hotel. Vlak bij het hotel hebben we in een supermarktje wat magnetron maaltijden en een flinke fles witte wijn gekocht en die hebben we op de hotelkamer genuttigd.

Gereden: 0 mijlen / 0 kilometer

We werden om 7:15 uur wakker van de wekker. Na een douche en een bakkie koffie zijn we naar de receptie gegaan voor het ‘ontbijt’. Dat betekende een bakje koffie en een muffin. Dat was het. Nou, we hebben er maar twee muffins van gemaakt en zijn daarna richting Cable Car gelopen. In de cablecar hebben we meteen een dagkaart voor het openbaar vervoer gekocht en stapten we bij het eindpunt aan Market Street uit. Onderweg kwamen we nog langs het Chancellor Hotel, daar heeft Jeroen een jaar of vier geleden al eens een paar dagen overnacht. Bij Market Street zijn we naar de Visitor Information Center geweest en hebben we diverse info en plattegrondjes over San Francisco opgehaald. Daarna zijn we door Market Street gelopen en daar hebben we wat gewinkeld. Daarna zijn we gaan lunchen (en meteen nog een beetje ontbijten) bij Lori’s Diner aan Powell Street. Dat is een restaurant in de jaren 50 stijl. We waanden ons in Happy Days, alsof The Fonz ieder moment binnen kon stappen.
Na een flinke maaltijd zijn we met de bus naar Chinatown gegaan. Hier hebben we wat rondgesnuffeld en zijn toen met de bus richting Coit Tower gegaan. Met de bus die we hadden genomen kwamen we er niet helemaal dus moesten we nog een aantal blokken lopen. En dat viel niet mee, omdat het allemaal flink omhoog liep. De laatste 100 meter ging via trappen. Bij Coit Tower heb je een mooi overzicht over San Francisco en de baai.

Daarna zijn we per bus naar Fisherman’s Wharf gegaan en hebben bij de Blue en Gold Fleet een bay cruise geboekt. We hadden geluk dat we meteen aan boord konden en we vonden ook nog eens een goeie plaats aan de achterkant van de boot. Helaas werden we wel helemaal gek van de vliegen die daar de passagiers terroriseerden. Gelukkig vertrokken we vrij snel en werd het iets minder.
De boottocht ging langs de zeeleeuwen richting Golden Gate Bridge. Na daar iets onderdoor gevaren te zijn voeren we weer terug de baai in langs Angel Island en Alcatraz. Na een uurtje waren we weer terug in de haven.
Hierna wilden we een tram nemen richting Market Street, maar die was afgeladen. Daarom hebben we een bus gepakt richting de City Hall. Er zijn in San Francisco geen echte bezienswaardigheden zoals in Parijs of Londen, maar het is hier meer het beleven van de stad zelf.

Na nog wat rondgelopen te hebben zijn we per bus teruggekeerd naar het motel. Hier hebben we nog eea gewassen en zijn we er weer op uit getrokken naar Lombard Street, om precies te zijn naar het deel van Lombard Street waar de weg een slingerweggetje is. Dat was maar drie blokken lopen, maar ook alle drie weer stijl omhoog. Terug is trouwens ook geen pretje op zo’n stijle weg. Op de terugweg hebben we gekeken naar eettentjes, maar die konden we hier niet vinden. In de buurt van het motel hebben we nog een paar blokken uitgekamt, maar nergens wat te eten te vinden. Uiteindelijk zagen we een klein zaakje dat sandwiches verkocht (zoals de Subway, maar dan heel wat primitiever). Het zag er allemaal wel wat twijfelachtig uit, maar hier hebben we uiteindelijk dan toch maar een flink belegd broodje gehaald en die hebben we op de motelkamer opgegeten. Het smaakte heel goed en als we morgen niet de hele dag op de pot hoeven te zitten was het nog goed verteerbaar ook.

Gereden: 151 mijlen / 242 kilometer (Jeroen)

We hadden geen wekker gezet maar werden toch rond 7 uur wakker. Aangezien we de ochtendspits zoveel mogelijk wilden vermijden, hebben we rustig aan gedaan. Na het geweldige ontbijt, deze keer koffie/thee met maar één muffin, zijn we rond negen uur bij het hotel vertrokken. Tot onze verrassing bleek het vanmorgen bewolkt/mistig te zijn. Dat hadden we zeker niet verwacht na het stralende weer van gisteren.
Allereerst zijn we door het slingerende gedeelte van Lombard Street gereden. Daarna zijn we door de straten van San Francisco gaan rijden. We hebben stukjes van de 49 Mile Scenic Drive gereden maar omdat de route nogal slecht staat aangegeven, hebben we het grootste gedeelte zelf bepaald. Uiteindelijk kwamen zo we in het Golden Gate Park uit. Hier hebben we wat rondgelopen in de Botanische tuin. Het viel daarbij niet mee om alle watersproeiers te ontwijken. Na nog wat rondgereden te hebben in het park, kwamen we rond twaalf uur langs een winkelcentrum en aangezien we vanwege het ‘flinke’ ontbijt wel trek hadden, zijn we daar wat gaan eten bij Arby‘s.

Even over half één zagen we dan eindelijk de Pacific Ocean weer en hebben we onze weg via de kustweg, highway 1 ofwel de Cabrillo Highway, vervolgd. We zijn bij een paar baaitjes gestopt om even over het strand te lopen. Onderweg was het afwisselend bewolkt en zonnig maar door de wind bleef het de meeste tijd wel wat fris. Bij de Pigeon Point Light House zijn we wat langer gestopt. Na het maken van diverse foto’s van de vuurtoren zagen we ineens een paar koppies van zeehondjes in het water. Helaas was de zee nogal wild en dus waren ze moeilijk op de foto te krijgen.

Daarna zijn we doorgereden naar Monterey. In het boekje met kortingscouponnen stonden diverse motels in Monterey. Aangezien Super 8 ons eerder goed was bevallen, besloten we daar heen te gaan. Daar kwamen we om vijf uur aan en na de spullen uit de auto te hebben gehaald, zijn we Old Monterey ingegaan. Daar bleek de wekelijkse dinsdagmarkt te zijn. Er werd voornamelijk groente en fruit van eigen land verkocht. Via de markt kwamen we in de haven van Old Monterey uit. Daar bleek ook een Fishermans Wharf te zijn, compleet met zeeleeuwen. Na daar wat rondgekeken, gefotografeerd en gefilmd te hebben, zijn we naar een groot winkelcentrum vlakbij het motel gegaan. Hier hebben we bij Boadies American Grill gegeten. We moesten bij de counter bestellen en gelijk afrekenen, kregen een beker mee om zelf de frisdrank in te schenken en een soort mobiele telefoon. Deze ging trillen en knipperen toen het eten klaar was en we het bij de counter konden ophalen. Rond half 9 waren we weer in onze motelkamer en konden we beginnen aan het gebruikelijke bekijken en uitzoeken van de foto’s en het maken van het verslag.