Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

De eerste nacht in de camper zit er op. En dat was een goeie ook, de bedden zijn namelijk uitstekend. Gelukkig beter dan de 'hangmatten' in het Auckland City Hotel. Frankie G. ligt in het bed boven de cabine en ik in de camper op de plaats waar overdag de tafel staat. Het opbouwen en afbreken van dat bed is gelukkig in no-time gebeurd. 's Ochtends wel een tegenvaller gehad: de douche was koud. We begrepen er niks van. Nou ja, 's avonds moeten we toch overnachten op een holiday park (ivm opladen en bijvullen), dan vragen we het daar wel aan andere vakantiegangers met een campers. Het eigen gebakken eitje en de instant koffie gingen er goed in. Na de afwas zijn we weer op pad gegaan. Eerst in Whangarei nog even de Whangarei Falls aangedaan en daarna werd weer verder koers gezet naar het noord-westen. Gisteren heeft Frank gereden en vandaag was het mijn beurt. Het rijden hier is zeker geen saaie bedoening. Zeker de b-wegen zijn bijzonder heuvelachtig met de nodige bochten waardoor er niet echt flink kilometers kunnen worden gemaakt. Na veel slingeren kwamen we aan in Matapouri. Een kustplaatsje met een bijzonder mooie, heldere zee met wit zandstrand. Zag er werkelijk super uit.
Op weg naar het mooie Matapouri Beach

Samen met de strandweg had het volgens ons veel weg van Hawaii. Helaas was het vandaag bewolkt, anders had het helemaal perfect geweest. Ondanks de bewolking is de temperatuur prima (een graad of 20) en zodra het zonnetje door komt wordt het goed warm. Korte broek en t-shirt is dan ook het dagelijkse tenue. Na een wandeling over het strand hebben we onszelf ter verkoeling nog even getrakteerd op een ijsje waarna we weer verder zijn gereden. De volgende kustplaats die we aandeden was Paihia. Viel ons wat tegen, met name vanwege het hoge toeristische gehalte. Voordeel daarvan was wel dat er een internetcafé zat en we dus de site weer even konden bijwerken. Op het moment dat we weer van de parkeerplaats wilden rijden kwam er toevallig een collega Apollo camper aanrijden. Aan die man hebben we gevraagd hoe het zat met het warme water. Behulpzaam als hij was heeft hij dat even aan ons uitgelegd. Was een kleinigheidje maar ja, bij de uitleg van de werking van de camper krijg je in één keer zoveel informatie dat zelfs één van ons beide zich dat niet meer kon herinneren. 's Avonds hebben we een holiday park (camping) opgezocht in Haruru. Hier kunnen we de accu van de camper opladen (voor de verlichting en koelkast) en hebben we dus stroom. Daardoor hebben we gebruik kunnen maken van de magnetron, dus een overheerlijk maaltijdje (rijst met vlees en saus) 'gekookt'. Dat was het weer voor vandaag. Het enige dat ons nog rest is om de uitslag van de webpoll bekend te maken. De vraag was hoeveel blikjes Fosters er in de koelkast kunnen. Hierbij moet opgemerkt worden dat we geen blikjes maar flesjes hebben en ook geen Fosters maar Steinlager (lokaal Nieuw-Zeelands bier). Maar het resultaat hiervan is dat er maximaal 25 in kunnen. De volgende webpoll komt er binnenkort aan.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Ontwaken is absoluut geen straf integendeel, douchen, eten, de camper gereed maken voor vertrek naar........? Doordat we op een holiday park staan kunnen we voor vertrek nog even 'vervuild' water lozen, schoon water bijtanken & de toilet ledigen. Eerst richting Waitangi Treaty grounds alwaar de Europeanen in 1840 aan land kwamen. Hier wordt elk jaar de ceremoniële viering van het tekenen van het verdrag van Waitangi gehouden. Tevens wordt hier elk jaar de 35 meter lange kano van de Maori's te water gelaten in het kader van bovengenoemd verdrag.

Het maori meeting house bij de Treaty House in Waitangi

Vervolgens nog een wandeling gemaakt door het ongerepte mangrovenbos naar de Haruru Falls. De reis vervolgde daarna richting noorden via Kerikeri naar Doubtless Bay, hier kon genoten worden van de goudgele stranden genaamd Cable Bay & Coopers Beach. Omdat Cape Reinga (het noordelijkst puntje van Nieuw-Zeeland) zeer dun bevolkt is (logisch) werd er in Pukenui nog even een supermarkt bezocht. Ondertussen werden diverse foto's geschoten van het steeds mooier wordende landschap. Op zoek naar een geschikte overnachtingsplaats voor de camper vielen diverse mogelijkheden af om uiteenlopende redenen, achteraf maar goed ook want via een kilometers lange onverharde weg kwamen we terecht in Paua, vlak aan zee met een soort inham naar deze zee. Echt een geweldig uitzicht, terwijl de eb zich aandient en lokale vissers via een soort van drijfzand zich een weg banen naar een ideale vispostitie genieten wij van de stralende zon met uiteraard een versnapering in de hand.

De overnachtingsplaats in Paua met fantastisch uitzicht

En dan te bedenken dat het in ons koude kille kikkerland nacht is, onvoorstelbaar maar echt waar. Tot zover deze schitterende dag en op naar het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland, Cape Reinga.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Nog even terug naar gisteravond, namelijk de maaltijd. Oh wat was dat heerlijk. Macaroni met gehakt en tomatensaus. Het was echt de beste macaroni die we beide deze eeuw gemaakt hebben. Oke, het was dan voor beide dan ook wel de eerste macaroni die we deze eeuw gemaakt hebben, maar hij was hoe dan ook voortreffelijk. Maar ja, wat wil je met twee van die topkoks. Vanmorgen wakker geworden met koeien geboe. Vlak achter onze camper is een drinkplaats voor de koeien, vandaar. Ook vanmorgen waren er trouwens weer plaatselijke vissers die aan de gang gingen in de nog steeds eb getrokken baai. Na het ontbijt en (ditmaal warme) douche werd gang gezet richting Cape Reinga. Het was rustig op de weg en de laatste 20 kilometers naar de vuurtoren gaat over niet geasfalteerde weg. Aangezien we zulke wegen inmiddels al vaker hebben bereden bleek dit geen probleem. Onderweg hebben we nog wel wat 'file' gehad aangezien er een kudde koeien op de weg liep, op weg naar een ander weiland. Daar aangekomen stond er een parkeerwachter die ons verzocht om met de camper niet op de beperkte parkeerplaats te gaan staan, maar een plaatsje langs de weg te zoeken. Aangezien we er vrij vroeg waren was dit geen probleem. Daarna naar de vuurtoren gelopen en ons daar uiteraard laten vereeuwigen. Eén van de vele mede-toeristen was bereid ons even op de foto te zetten.

De vuurtoren op Cape Reigna

Na het bezoek aan de vuurtoren, waar het onverwacht vrij windstil en warm was, hebben we nog een stuk over een pad gelopen richting het ruime, gele zandstrand Te Werahi beach. Na een klein uurtje keerde weer zweten terug en zijn doorgereden naar een ander zandstrand, Tapotupotu beach. Toen daar busladingen toeristen kwamen zijn we gevlucht en zijn we weer zuidelijk gereden richting Kaitaia. Onderweg wederom 'file' gehad, dit keer waren het echter schapen die ons tegemoet kwamen. In Kaitaia hebben we boodschappen gedaan en een internetcafe bezocht om de site bij te werken. Daarvandaan verder gereden via de toeristische route en uiteindelijk bij Herekino een mooie overnachtingsplaats gevonden. We staan hier midden in de natuur op een begroeid zijweggetje dat niet meergebruikt wordt omdat er 100 meter van de doorgaande weg een boom is omgevallen.

Klik hier voor meer foto's van deze dag

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Gewekt door vogels en helaas wat regen wordt begonnen met een heerlijk ontbijt, tijdens dit ontbijt even een globale dagplanning gemaakt. Het eerste deel van de tocht ging zoals (bijna) gebruikelijk door natuurrijk gebied. Ter hoogte van Rangiora moest de pont genomen worden naar Rawene, hier ook was er weer eens "bereik" voor telefoon/sms verkeer, zodat wel duidelijk was in welke middle of nowhere overnacht was. Op het pontje konden ongeveer 20 voertuigen, deze stonden er dan ook op, zodat er zelfs nog wat auto's moesten wachten op de volgende ronde.


De veerboot naar Rawene

De overvaart in regenachtig weer nam ongeveer 20 minuten in beslag voorwaar geen straf, vanhier gingen we via Opononi waar in 1955 kinderen speelde met de dolfijn genaamd Opo verder richting Waipoua Forest waar we via talloze 'virages' terecht kwamen. In Waipoua Forest kwamen we via een indrukwekkende wandeling de grootste kauri (boom) van Nieuw-Zeeland tegen. Deze boom is door de Maori's omgedoopt tot Tane Mahutu oftewel 'de god van het bos', met een hoogte van 51 meter, een omvang van 14 meter en een inhoud van 244 m3 inderdaad een bezienswaardigheid op zich. De rit werd hierna vervolgd richting Dargaville waar getankt werd, boodschappen gedaan en de lunch genuttigd. Vervolgens koers gezet naar Matakohe waar de overnachting plaats vindt op een camping om "alles" weer op te laden. Deze camping gelegen (hoe kan het ook anders) aan het water geeft ook gelegenheid om (eindelijk) eens de was te doen. Gelukkig is de campingbeheerster zo vriendelijk om even te helpen met het instellen van de wasmachine anders konden deze kleren onmiddellijk de afvalemmer in. Hiermee komt tevens een eind aan onze belevissen in het Northland zodat morgen verslag gedaan wordt van de eerste dag in het Centraal noordereiland, zou zeggen tot morgen.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.