Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Vanmorgen wakker geworden met bewolking, maar geen regen. Dat was alvast een goed bericht. Na het ontbijt zijn we een stukje teruggereden naar Napier om deze art deco stad nogmaals, maar dan met droog weer, te bekijken. Ook nog even een internetcafe bezocht om de site bij te werken en de weersvoorspelling te bekijken en die zag er gelukkig heel goed uit. Daarna gingen we op weg naar het zuiden. Vlak na Hastings besloten we nog een uitstapje te maken naar Cape Kidnappers. Dit is een kaap waarop een hele kolonie Jan van Genten (soort meeuwen) zit. Daar aangekomen zagen we op een kaartje dat we het strand af moesten lopen tot aan een uitstekende klif. Nou, dat was wel een eindje weg, maar we schatten het op een half uurtje lopen. Dat bleek achteraf niet echt best gegokt. Omdat de grote baai uit kleinere baaitjes bestond (die steeds weer opdoemde als we na zo'n baaitje de bocht omkwamen) deden we er op de heenweg een uur en een kwartier over. Vlak voordat we er waren zagen we dat er tractoren met aanhangers reden om bezoekers er heen te brengen. Helaas waren degene die we zagen al bezig aan de terugtocht. Bij de meeuwen aangekomen plaatjes geschoten van de beestjes (en hun jongen). Na twee minuten heb je het dan wel weer gezien, maar gezien de lange terugreis voor de boeg toch nog even wat langer rondgekeken op de plek waar het (niet zo verrassend) enorm stonk naar stront.

De Jan van Genten op Cap Kidnappers

Na zo'n vijf minuten toch maar weer gaan lopen en toen werd het weer steeds beter. De zon kwam goed doorzetten en dat voelde je wel. De terugweg werd ook weer in hels tempo volbracht. Voor de kenners: het leek de Meloenlaan wel op de terugweg uit de tennis. Na weer zo'n uur en een kwartier kwamen we eindelijk weer bij de camper en tijdens het uitrusten lazen we het bord op het strand nog eens goed. Daarop stond inderdaad dat het een flink stuk lopen was, want voor de heen- en terugreis zou je vijf uur uit moeten trekken. Tsja, dan hadden we dat dus nog snel gedaan in twee en half uur. Ik weet niet of we aan de reis waren begonnen als we het bord eerder hadden gelezen... Daarna weer per camper zuidelijk gereden en kwamen we uiteindelijk in Palmerston North aan. Daar wat rondgekeken en in een internetcafe de overtocht met de boot naar het zuidereiland geboekt. De tochten voor de komende dagen waren al bijna vol, alleen de nachtboot van 14 januari om 1:30 uur konden we nog boeken. Hierna in de buurt van Palmerston North op zoek gegaan naar een overnachtingsplaats en die vonden we uiteindelijk naast een niet meer bewoond huis langs een rustige b-weg. Morgen zullen we verder zuidelijk rijden met als eindbestemming Wellington.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

De overnachtingplek blijkt bij het ontwaken nog beter dan gedacht, de reden een strak blauwe hemel geeft de plek nog meer kleur. Terwijl we bezig zijn met het gebruikelijke ochtend ritueel komt (toevallig) de waarschijnlijke eigenaar even naar z'n land kijken, niks geen problemen maar alleen een ochtendgroet, is in ons kikkerland wel anders. Op tijd dus koers gezet richting Wellington onze laatste bestemming op het Noordereiland in dit schitterende deel van het land. Onderweg is de eerste stop in Otaki, een echt ouderwets Maori dorp, even wat boodschappen doen en uiteraard genieten van de zon om na wat foto's weer verder op weg tegaan naar een mooie kustplaats genaamd Waikanae, deze (bad)plaats die veel gepensioneerden trekt (inderdaad duidelijk zichtbaar) is echt op & top echter één nadeeltje het strand is achtergebleven in ontwikkeling, bomen, takken en een soort van afvalhout vervuilen het strand! Echt doodzonde, op 6 km van het vasteland domineert het Kapiti Island een wildreservaat, dit verlicht weer enigszins de teleurstelling van het (vervuilde) strand. Op weg verder naar Wellington komen we in Paekakariki, althans een park genaamd het Queen Elisabeth Park, hier is het echt vertoeven in de natuur, rust, zandduinen en bossen. De handdoeken uit de auto en zonnen maar... heerlijk echt vakantiegevoel met in het achterhoofd de temperatuur in ons aller Holland. De laatste echte grote plaats voor Wellington, genaamd Porirua geeft ons de tijd om wat boodschappen te doen voor later op de dag wanneer we de overnachtingplaats hebben bereikt. In de supermarkt komen we op het idee om te gaan picknicken dus worden er extra broodjes, beleg en melk gekocht.

Het was goed uit te houden tijdens de picknick in het Redwood Park

Op zoek naar een geschikte picknick plaats komen we terecht in Redwood park, een park vernoemd naar het gelijknamige dorpje. Hier worden de broodjes e.d. genuttigd zodat we klaar zijn voor de grote stad: Wellington. Inderdaad zoals verwacht is Wellington een imposante stad aan de zuidkust van het Noordereiland. Via de duidelijke kaart komen we terecht op het 'Binnenhof' van Nieuw-Zeeland. Hier worden gelijk wat foto's genomen van het Parliament Building (nieuw) & het Old Governments Building. Gezien het feit dat de parkeermeter a raison $NZ 4 per uur doortikt =€ 2,50 wordt besloten morgen wanneer de hele dag in het teken van Wellington staat verder tegaan. Op weg naar het Holiday Park komen we nog wel langs het WestpacTrust Stadium, het grootste stadion van Nieuw-Zeeland dat plaats biedt aan meer dan 40.000 toeschouwers. Het is dan ook niet vreemd dat hier alle "grote" wedstrijden van Nieuw-Zeeland op sport gebied plaatsvinden.

Het Westpac Stadium in Wellington (speciaal voor Harry, onze stadion man)

Om 17.30 uur komen wel wat verkleurt aan op onze overnachtingplaats in Lower Hutt een klein plaatsje aan de noordkant van Wellington. Wat vroeger dan normaal, maar dit geeft ons de tijd om nog even extra te (na)genieten van de belevenissen op het Noordereiland, wat na morgen ingeruild wordt voor het Zuidereiland.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

Na het ontwaken zijn we gaan douchen op de camping, dan kunnen we namelijk wat langer douchen omdat we in de camper zuinig moeten zijn met water. Na het ontbijt hebben we weer het gebruikelijke camping ritueel uitgevoerd (water tanken, vuil water lozen en wc legen) en zijn we op weg gegaan naar Wellington. Omdat de boot vanacht pas om 1:30 uur vertrekt hebben we dus nog een hele dag om de hoofdstad van Nieuw Zeeland te verkennen. We beginnen met een (bijzonder bochtige en steile) rit naar Mount Victoria, een heuvel aan de rand van de stad. Vanaf die heuvel heb je een heel mooi overzicht over de stad. Nadat de gebruikelijke plaatjes zijn geschoten hebben we de camper in de buurt van het centrum geparkeerd en zijn we te voet verder de stad in gegaan.

Uitzicht over Wellington vanaf Mount Victoria

Uiteraard begonnen we weer bij de Visitor Information Center om enkele ideeën op te doen en een plattegrondje van Wellington te arresteren. Maar voordat we daar aankwamen zagen we een museum (jawel) en aangezien de toegang gratis was zijn we daar even naar binnen gegaan. Na zo'n tien minuten stonden we weer buiten en we wisten meteen weer waarom een museum niks voor ons is. De 'schilderijen' die er hingen schijnen kunst te zijn. Ach, als een vier jarige zo tekent is het leuk, als een veertig jarige het doet heet het kunst. Althans, dat was onze conclusie. Aangezien er in Wellington een cable car is gingen we die zeker bezoeken, zeker omdat we in San Francisco ook al met zo'n cable car zijn meegeweest. De cable car in Wellington is er echter alleen nog maar als toeristische attractie en maar een paar honderd meter lang.

De cable car van Wellington met uitzicht op Welllington vanaf de andere kant van de stad

Bovenop de heuvel, die tegenover Mount Victoria aan de andere kant van de stad ligt, heb je ook weer een wijds uitzicht over Wellington en bevindt zich een botanische tuin. Na dit uitstapje weer verder door de stad gehobbeld, bakkie gedaan bij de Starbucks en een internetcafe bezocht om de site bij te werken. Naarmate de dag vorderde stak de wind steeds meer op waardoor sommige straten in heuse tochtsluizen veranderden. We besloten daarop terug te gaan naar de camper. Na een toiletbezoek in die camper bleek dat de doorspoeler van de wc niet van ophouden wist en in no-time al het water had doorgespoeld. Sterker nog, daarna bleef de waterpomp maar aan staan. Tsja, d'r naar gekeken, maar er niks aan kunnen doen. Wel de pomp kunnen stoppen door de lekbak iets uit te trekken. Na wat minder nette woorden zijn we toen naar de bibliotheek gegaan om te bellen naar de camper verhuurder. Die kon, omdat het al laat in de middag was, niets meer voor ons doen. Het advies: bel morgenochtend vanuit Picton nog maar eens terug. Das lekker, kunnen we morgenochtend nog een keer het hele verhaal in het engels doen. Hierna hebben we de camper gepakt en zijn we buiten Wellington boodschappen gaan doen en hebben een rustigere plek gezocht om te eten. Zo meteen vertrekken we naar het vertrekpunt van de boot.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

De dag begint vroeg, namelijk om exact middernacht wanneer onze camper de veerboot van Wellington naar Picton oprijdt. De camper geparkeerd en wij naar een hoger gelegen deck om eventueel wat te slapen. Helaas van dit laatste komt weinig omdat de betere stoelen/banken al bezet zijn. Rest ons niets anders dan even een bakkie te halen met wat eten en de afgelopen periode in Nieuw-Zeeland nog eens door te nemen. Afijn ruim 4,5 uur later arriveren we in Picton. Het tijdstip dan rond 5 uur nodigt wel uit om nog even wat slapen. Via de handige wegenkaart komen we terecht in Picton park even buiten de haven, daar de camper aan de kant en slapen maar. Om 9 uur wanneer de zon ons wekt maken we ons klaar voor weer een fantastische dag. Allereerst echter is daar het probleem met de waterpomp van de wc nog, zoals gister al aangegeven vandaag terugbellen, zo gezegd zo gedaan, dit keer wel iemand met kennis van zaken aan de telefoon zodat het geheel in een stroomversnelling komt. We worden namelijk doorverwezen naar een elektricien in Picton. Om precies 11 uur zijn we hier om het probleem voor te leggen. De elektricien begrijpt het verhaal en vraag of we om 13 uur terug kunnen komen. De tussenliggende tijd laten we echter niet zomaar voorbij gaan, eerst wordt het haventje van Picton bezocht, niet verwacht wel gekregen een schitterend haventje met dito omgeving.

De picknick aan de haven van Picton (voor de tweede maal deze vakantie met zelfontspanner)

Na wat eten besluiten we langs de kust richting Waikawa te rijden, echt zonder uitzondering is hier de kustlijn werkelijk geweldig uiteindelijk komen we terecht bij de monding van de Charlotte Queen river met uitzicht op o.a. zeilbootjes en de Interislander die ons naar Picton bracht. Veel foto's verder keren we terug naar onze 'reparateur', die in één oogopslag constateert wat wij de dag ervoor al hadden gedaan. De reparateur belt daarop zelf met Apollo en krijgt te horen dat er in ieder geval geen vervangende camper beschikbaar is, dus besluit hij een soort schakelaar te maken die van buitenuit(!!) te bedienen is, ja ach wat kan je ook verwachten van een spiksplinternieuwe camper. Uiteindelijk 'alles' weer in orde vertrekken we om 14 uur richting Havelock, een wat groter plaatsje in de Marlborough Sounds. Hier worden na diverse andere stops eerder nog de laatste boodschappen (bier) gedaan alvorens koers gezet wordt richting French Pass, het meest noordelijke puntje. De weg loopt kilometers lang stijl omhoog en uiteraard weer omlaag om op een gegeven moment ook nog op onverhard wegdek verder tegaan, inmiddels zijn alle andere campers afgehaakt althans we komen alleen nog maar 4x4 Jeeps tegen om in de buurt van Elaine Bay op zoek tegaan naar een geschikte overnachtingplaats. Deze wordt uiteindelijk gevonden op een heuvel met uitzicht op alles wat een mens kan wensen, dit zullen de foto's ook zeker aantonen.

Het uitzicht vanuit de camper op de overnachtingsplaats bij Elaine Bay

We zijn beide danig onder de indruk van de plaats waar we deze toch wel gedenkwaardige dag zullen besluiten en de volgende dag beginnen. In Paua op het Noordereiland hadden we tot nu toe de beste/mooiste wildkampeer ervaring maar deze evenaart het zeker. En dit als begin van onze trip over het Zuidereiland belooft veel voor de komende 2 weken, 'k zou zeggen tot morgen.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.