Napier - Palmerston North
Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
Vanmorgen wakker geworden met bewolking, maar geen regen. Dat was alvast een goed bericht. Na het ontbijt zijn we een stukje teruggereden naar Napier om deze art deco stad nogmaals, maar dan met droog weer, te bekijken. Ook nog even een internetcafe bezocht om de site bij te werken en de weersvoorspelling te bekijken en die zag er gelukkig heel goed uit. Daarna gingen we op weg naar het zuiden. Vlak na Hastings besloten we nog een uitstapje te maken naar Cape Kidnappers. Dit is een kaap waarop een hele kolonie Jan van Genten (soort meeuwen) zit. Daar aangekomen zagen we op een kaartje dat we het strand af moesten lopen tot aan een uitstekende klif. Nou, dat was wel een eindje weg, maar we schatten het op een half uurtje lopen. Dat bleek achteraf niet echt best gegokt. Omdat de grote baai uit kleinere baaitjes bestond (die steeds weer opdoemde als we na zo'n baaitje de bocht omkwamen) deden we er op de heenweg een uur en een kwartier over. Vlak voordat we er waren zagen we dat er tractoren met aanhangers reden om bezoekers er heen te brengen. Helaas waren degene die we zagen al bezig aan de terugtocht. Bij de meeuwen aangekomen plaatjes geschoten van de beestjes (en hun jongen). Na twee minuten heb je het dan wel weer gezien, maar gezien de lange terugreis voor de boeg toch nog even wat langer rondgekeken op de plek waar het (niet zo verrassend) enorm stonk naar stront.
De Jan van Genten op Cap Kidnappers
Na zo'n vijf minuten toch maar weer gaan lopen en toen werd het weer steeds beter. De zon kwam goed doorzetten en dat voelde je wel. De terugweg werd ook weer in hels tempo volbracht. Voor de kenners: het leek de Meloenlaan wel op de terugweg uit de tennis. Na weer zo'n uur en een kwartier kwamen we eindelijk weer bij de camper en tijdens het uitrusten lazen we het bord op het strand nog eens goed. Daarop stond inderdaad dat het een flink stuk lopen was, want voor de heen- en terugreis zou je vijf uur uit moeten trekken. Tsja, dan hadden we dat dus nog snel gedaan in twee en half uur. Ik weet niet of we aan de reis waren begonnen als we het bord eerder hadden gelezen... Daarna weer per camper zuidelijk gereden en kwamen we uiteindelijk in Palmerston North aan. Daar wat rondgekeken en in een internetcafe de overtocht met de boot naar het zuidereiland geboekt. De tochten voor de komende dagen waren al bijna vol, alleen de nachtboot van 14 januari om 1:30 uur konden we nog boeken. Hierna in de buurt van Palmerston North op zoek gegaan naar een overnachtingsplaats en die vonden we uiteindelijk naast een niet meer bewoond huis langs een rustige b-weg. Morgen zullen we verder zuidelijk rijden met als eindbestemming Wellington.