Down Under 2004/2005

Elaine Bay - Marahau

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

 

Gisteravond uiteraard bijzonder mooi gestaan met de camper. Natuurlijk gingen we even proberen of de 'reparatie' van de doortrekker van de wc nog werkte. Nou, mooi niet dus. Maar ja, geen probleem want we waren toch niet van plan om de wc van de buitenkant te gaan doortrekken. Er staat nu dus gewoon een fles water naast het toilet. Het enige bezoek dat we 's avonds kregen was van twee honden met halsband en antenne. We hoorden en zagen ze wat snuffelen rondom de camper en ze verdwenen daarna weer. Enkele uren later stopte er een auto en daaruit sprongen vier gestresste Nieuw Zeelanders, waarvan één met een mega grote ontvanger. Die waren dus opzoek naar die honden. Wij uitgelegd dat we ze inderdaad gezien hadden en aangegeven welke kant ze waren opgelopen. Uiteraard wel de goeie kant op gewezen en niet op z'n 'Wo ist der Bahnhoff?' (voor de Koot en Bie kenners) naar de andere kant gestuurd. 's Avonds vanuit de camper nog wat foto's geschoten van de ondergaande zon (zie de extra foto bij fotoalbum Wellington-Elaine Bay) en gaan slapen. 's Nachts werden we rond een uur of vijf wakker van het geschud van de camper. Wat bleek, we stonden precies op de top van de heuvel en er was een flinke wind opgestoken. Het schudden was nog heftiger als de deining op de boot van Wellington naar Picton. Tsja, zo konden we niet meer slapen. Dus de boel snel vertrek klaar gemaakt (vuile afwas in kastjes, gaskraan uit etc.) en de camper gestart om een beschuttere plaats te zoeken. Die vonden we gelukkig al snel en daarna weer onder het dekbed gekropen. Overdag is het hier heerlijk warm, maar 's nachts koelt het flink af. Door deze nachtelijke escapade stonden we wat later op dan gebruikelijk en vertrokken we richting het Abel Tasman National Park. Via o.a. Okiwi Bay kwamen we uiteindelijk langs Nelson. Daar zijn we naar de Visitor Information Center geweest en weer de folders voor activiteiten in de regio uit de stellingen getrokken. Daarna het stadje verkend, de markt bekeken en één van de internetcafés bezocht. In het internetcafe zagen we dat er vooral in het Abel Tasman Park de gevreesde 'sandflies' voorkomen. Dat zijn kleine fruitvliegachtige beestjes die gemeen kunnen steken. Daarna dus meteen op zoek gegeaan naar een apotheek of drogist. De apotheek die we uiteindelijk vonden bleek al dicht te zijn. Zo jammer. Maar ja, weer de camper in en verder gereden. In Richmond vonden we wel een drogisterij die open was en een lieftallige, veel te blonde jongedame wist ons een protectiemiddel en middel voor als we gestoken waren aan te smeren. Daarna op weg gegaan naar Motueka. Vlak daarvoor nog in een kleine file gestaan (erg uitzonderlijk hier). Niet omdat er koeien of schapen op de weg liepen, maar er was één of ander kukken met z'n auto de plomp in gereden. Politie erbij, ambulance in aantocht en uiteraard de nodige ramptoeristen die het tafereel gade sloegen.


Lunch in Port Motueka (wederom met zelfontspanner geschoten)

Uiteindelijk in Port Motueka een late lunch genuttigd. Daar hebben we de folders die we in Nelson hadden gearresteerd eens bekeken en kwamen we tot de conclusie dat het beter was om door te rijden naar Marahau. Zo gezegd, zo gedaan. Marahau is een plaatsje dat aan het strand en direct aan de rand van het Abel Tasman Park ligt. Van hieruit vertrekken ook de nodige tours richting park. De camping had gelukkig nog een plaats voor ons en nadat we de camper hadden geparkeerd zijn we verkoeling gaan zoeken in de zee. Bij terugkomst hebben we een tour voor morgen geboekt. We wilden eerst gaan kayakken op zee langs het park, maar uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om per watertaxi afgezet te worden, dan een uur of vier langs de kust terug te lopen en het laatste stuk weer per watertaxi af te leggen. Op het moment dat ik dit zit te tikken komt er een duits stel met erg klein kind mededelen dat zij deze plek voor drie dagen geboekt hebben. Nou, wij hebben toch echt plaatsnummer 30 doorgekregen van de receptie dus we laten ze afdruipen. De duitser komt na zo'n tien minuten terug en vertrekken naar een ander plekje op de camping. Hoera. Hier in down under is de stand Nederland - Duitsland: 1-0!

Marahau - Murchison

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

 

Vroeg uit de veren vandaag namelijk om 7 uur ivm het vroege aanvangtijdstip van de tocht van vandaag door het Abel Tasman park. Eten douchen en de camper "klaar" maken voor vertrek wanneer we aan het eind van de dag terugkomen van de survivaltocht door het park. Om klokslag 9 uur stappen we in de speedboot ook wel watertaxi genoemd richting eerste baai waar het split apple rock opdoemt in een overigens geweldig mooie baai. Daarna richting Anchorage waar we onderweg gezelschap krijgen van dolfijnen die meezwemmen met de vaarrichting. Via Anchorage naar Bark Bay waar schitterende zeilbootjes liggen onder de strak blauwe hemel, hierna naar Tonga maar voor dit plaatsje/baaitje bereikt wordt komen we nog langs Tonga Island waar een hele zeehonden kolonie is neergestreken, afijn na ruim anderhalf uur varen bereiken we Tonga Bay en kunnen we beginnen aan een wandeltocht van schrik niet 4 uur, het kwik is inmiddels gestegen tot boven de 30 graden, het credo is dan ook smeren tot je er bij neervalt.


Tonga Bay, de plaats waar we met de water taxi werden afgezet

De eerste etappe samasegge gaat van Tonga Bay naar Bark Bay, deze gaat o.a. ongeveer een uur door heuvelachtig gebied (achteraf het zwaarste deel), met bijna continu zicht op de zee en diverse baaitjes. Aangekomen in Bark Bay wordt uitgebreid gezwommen, foto's genomen en gegeten zodat we klaar zijn voor deel 2 van de wandeling die gaat van Bark Bay naar Torrent Bay die zo'n 2,5 uur in beslag neemt. Hier komen we ongeveer halverwege over een hangbrug van ca. 50 mtr. lang hoog boven de Fall river. Uiteindelijk komen we in Torrent Bay aan en als het geen high tide was geweest hadden we lopend door de zee naar Anchorage gekund.


Even afkoelen in Torrent Bay

Hierna wederom afkoelen in de Tasman zee wachtend op de watertaxi die ons terugbrengt naar Marahau waar onze camper staat te wachten. De watertaxi die ook nog via andere idyllische eilandjes (mensen ophalen) vaart komt uiteindelijk om half vijf aan op het strand (inmiddels weinig meer van over door high tide) van Marahau. Direct de camper in om verder op pad te gaan richting het zuiden van de westkust, richting Westport, na zo'n 150 km komen we in de buurt van Murchison een middelgroot plaatsje aan de buller river hier gaan we op zoek naar een geschikte overnachtingplaats. Het zoeken duurt deze keer langer dan normaal, maar ja er worden dan ook hoge eisen gesteld aan de 'wildkampeer' plaatsen. Uiteindelijk vinden we een weggetje langs de buller river dat doodloopt en hier parkeren we tevreden onze camper voor de nacht. Morgen verder richting Westport (100 km) een wat grotere stad om van daaruit weer verder richting zuiden tegaan.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Murchison - Hokitika

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

 

De dag begon bijna desastreus. Bij het wegrijden van de camper van het kiezelstrand raakte de achterwielen ingegraven. Minder fijn was dat zeg maar. Gelukkig waren het kiezels en konden we beide achterwielen weer uitgraven. Daarna kwam er weer beweging in. Onderweg richting de westkust werd het steeds minder weer. De bewolking werd steeds erger en uiteindelijk viel het met bakken uit de lucht. Toen we aankwamen in Westport regende het nog steeds. Daar boodschappen gedaan en geprobeerd een internetcafé te vinden. Helaas alleen één zonder support van een memory stick waardoor we daar niet terecht konden om de site bij te werken. Vlak bij Westport is een zeehonden kolonie. Daar zijn we naartoe gereden, maar vanaf de weg konden geen zeehonden worden waargenomen. Aangezien het nog steeds flink regende viel dit uitje dus letterlijk in het water. Langs de westkust verder naar het zuiden, kwamen we langs Punakaiki. Daar zijn de beroemde pancake rocks te zien. Bij aankomst was de regen al geminderd en toen we daar eenmaal rondliepen werd het gelukkig droog. Zeer apart om te zien, die pancake rocks.


De pancake rocks bij Punakaiki

Daarna weer verder zuidelijk gereden waarbij het weer begon op te klaren. In Greymouth hadden we zowaar pas bij de vierde internettent geluk en konden we de site bijwerken. Nadat we weer buiten kwamen bleek de zon weer goed door te zijn gekomen. Nog even Greymouth bekeken, maar dat was nou niet het gezelligste plaatsje dat we tegen zijn gekomen. Intussen waren we het Westland distict binnengereden. Dat was te merken ook. Bij allerlei bedrijven, van slager, garage tot melkfabriek komt wel 'Westland' voor in de naam. Op zich best geinig, zo ver van huis en toch een beetje thuis.


Echt waar. De Westland High School in Hokitika

Verder gereden naar Hokitika (waar de Westland High School is gevestigd) en daar zijn we opzoek gegaan naar een overnachtigsplek. Die vonden we uiteindelijk langs een b-weggetje. Daar was een inrit met mooie, hoge beschutting rondom. Zo te zien was deze plek voorheen gebruikt om grond af te graven en nu werd het dus gepromoveerd tot overnachtingsplaats. Lekker uit de wind (want het waait nog wel redelijk) en pure vrijheid. Laat op de avond scharrelt er ineens iets verdachts over 'ons' domein. Wat blijkt: een heuse kiwi, hèt symbool van Nieuw Zeeland. Tsja, die moet op de foto natuurlijk. En dat niet alleen, we willen 'm vangen ook. Maar helaas, dat laat-ie niet toe dus morgenavond geen Kiwi Concarne op het menu.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Hokitika - Haast

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

 

Vandaag buitengewoon vroeg wakker dus gelijk maar aan de slag op dit toch mooie overnachtingplekje. Tot nu alleen maar fraaie 'wildkampeer' plaatsen gehad op het Zuidereiland, maar op het Noordereiland begonnen we ook met 'super' plekjes. Vroeg op weg dus richting de gletsjers van Nieuw-Zeeland. Eerst nog even tanken en vooral de bandenspanning aanpassen (was wat lager dan hetgeen het behoort te zijn). Daarna dus zoals gezegd op weg voor weer een dag vakantie in dit schitterende land. Al snel kwamen we bij een meer genaamd Lake Ianthe dus de camper aan de kant en wat foto's gemaakt. De weg richting de gletsjers was rustig en de natuur overweldigend, zodat we al voor de middag arriveerden in de buurt van de Franz Josef Glacier. Deze gletsjer ligt heel toepasselijk in het Westland National park. Even een parking opzoeken voor de camper, lange broek aan (voor 50% van het gezelschap voor het eerst in NZ) en wandelen maar, de route liep langs de Waiho river richting het eeuwige ijs van de Franz Josef Glacier, daar aangekomen uiteraard op de foto met het ijs in de handen, heel vreemd trouwens 2 dagen geleden nog ruim 30 graden in het Abel Tasman park nu bij de Gletsjer waar het zowat 25 graden kouder is!!


Frankie G. en TurboJJJ bij de Franz Josef Glacier

Op de terugweg nog langs Peter's Pool, een soort van vijver met op de achtergrond de gletsjer en dan moet ik uiteraard de rest van de omgeving niet vergeten, alleen maar mooie bebossing. Terug in de camper even wat eten, drinken en napraten alvorens de weg vervolgd wordt richting Haast (waar bij ons geen sprake van is) de eerste plaats in de provincie Southland en tevens de enige provincie in NZ die de camper nog niet heeft aangedaan. Onderweg verder nog gestopt in Bruce Bay en Lake Moeraki dat er fantastisch bij ligt in de stralende zon. Vlak voor Haast doemt nog Ship Creek op, hier vlak aan zee waar de wind enorm tekeergaat is het uitzicht vanaf het uitkijktorentje adembenemend.


Het uitzicht op de Tasman Zee vanaf de uitkijktoren bij Ship Creek

Het is dan tijd om een camping op te zoeken, veel zijn er niet maar richting Jackson Bay zo'n 15 km buiten Haast vinden we aan zee een kleine camping. De staanplaats kunnen we zelf uitzoeken daar er in z'n totaliteit slechts 4 plaatsen bezet zijn. De mooiste en meest praktische plaats wordt voor de komende nacht dan ook ingenomen door het gezelschap uit het verre Holland.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

Haast - Queenstown

Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:

 

Vanmorgen weer bijna een blamage. Bij het wegrijden van de camper bleek dat we onze stekker nog in het elektriciteitshokje hadden laten zitten. Maar ook deze keer kon een ramp tijdig worden voorkomen. De eerste stop was vandaag al snel, namelijk bij de benzinepomp in Haast. Daar tankte we voor een recordbedrag, namelijk NZ$ 0,909. Wat een afzetters, in Auckland tankte we nog voor NZ$ 0,739. Door dit astronomische bedrag is het ook niet mogelijk geworden dat iemand de webpoll goed had, want dit antwoord stond er niet bij. Onderweg constateerde we dat de pepermunt van Vivian toch wel heel erg hard gaat. Sterker nog, het is bijna op. Maar niet getreurd want er is nog een half zakje drop over. Er werd even een stop gemaakt bij de maar enkele minuten van de weg liggende Thunder Creek Fall. Deze waterval was al vanaf de parkeerplaats te horen. Verder zuidelijk over de state highway 6 kwamen we langs twee enorme meren, Lake Wanaka en Lake Hawea, die er werkelijk spiegelglad bij lagen. En met het zonnetje erop gaf dat hele mooie effecten.


Lake Hawea met z'n super blauwe water, lijkt bijna onecht

Verderop kwamen we vlak voor Wanaka een soort van pretpark tegen, namelijk Wanaka Puzzling World. Dat vonden we wel een bezoek waard. Met name het labyrinth was nog wel een uitdaging en het bleek nog niet eens makkelijk te zijn.


Frank bij Puzzling World in Wanaka

Nadat we een daar een goed uur zoet waren geweest zijn we het centrum van Wanaka ingereden. Daar hebben we wat rondgekeken en de onvermijdelijke stop bij een internetcafé gemaakt. Daarna weer verder zuidelijk gereden totdat we bij de eindbestemming kwamen, Queenstown. Eigenlijk vanuit het niets is dat dan ineens een hele drukke, toeristische stad. Na Wellington en Auckland vonden we dit tot nu toe wel het drukst. Uiteraard weer de Tourist Information Center bezocht, rondgekeken, boodschappen gedaan en opzoek gegaan naar een overnachtingsplaats. En omdat Queenstown en omgeving best druk is zijn we een eindje buiten de stad gereden en lukraak een b-weggetje ingereden. Dat b-weggetje bleek bijzonder scherpe en steile haarspeld bochten te bevatten en ging uiteindelijk over in een onverharde weg waarbij we vervolgens over enkele wildroosters reden. Dit omdat de koeien en schapen hier gewoon over de weg heen lopen. Na enkele kilometers vonden we een mooi egaal stukje grond, nou ja, gewoon weiland waarin de schapen lopen. Die schrokken wel wat van zo'n gevaarte maar de lokatie vonden we opperbest. Midden tussen de koeienvlaaien en schapenkeutels hebben we de camper geparkeerd. De waarschijnlijke eigenaar van de grond kwam nog wel langsrijden om z'n beestjes te inspecteren, maar afgezien van een vluchtige blik richting camper bleek hij er geen problemen mee te hebben dat we deze plaats hebben uitverkoren als overnachtingsplaats. Nadat we er even staan blijkt dat er naast de schapen ook een stier op dit stuk grond rondloopt. Dat wordt nog wat als we straks gaan slapen, want ja, we hebben rode gordijnen. Wellicht dat we dus nog worden getorpedeerd door stier Herman, maar als dat zo is lezen jullie dat vast morgen wel weer.

Klik hier voor meer foto's van deze dag.

  reisverslagen en meer
Free Joomla! templates by Engine Templates